نخست (جشنواره)، دقت کنید، به واژه جشنواره با همین مزیدِ مقدمیِ که نامش دارد، یعنی (جشن) توصیف خوبیها در ارائه کار فرهنگی است ، آنهم از سخت ترین کارها (تئاتر)، این جای سپاس فراوان دارد و خاصه توجه به بُن فرهنگی در (نام های) جشنواره های چهارگانه منطقه ایی امسال ، یعنی؛ (پارس، سهند، جاده ابریشم، و خاوران) از این مقدمه کوتاهِ توامان با سپاس در برگزاری و انتخاب نام که بگذرم، سریعا در نقد را باز میکنم که اساسا حضور هفده تئاتر صحنه و همین تعداد(۱۷) تئاترِ خیابانی در تراکم سه، چهار روزه ! غیر قابل نقد است.

نقدی بر نمایش (مرگابن) در سی چهارمین جشنواره تئاتر فجر استان فارس به نویسندگی و کارگردانی (محمد امین خسروی خواه) از کانون منتقدان جشنواره ؛ داریوش ثمر؛ وارد سالن که شدم تقادم با همراهی و هیجان دیدن نمایش مرا هرچه بیشتر به مخاطبی بدل میکرد که میخواهد بیشتر ببیند و زحمت یک گروه تئاتری را […]

نقدی بر نمایش (تاوان) در سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر استان فارس به نویسندگی و کارگردانی (اصغر گروسی) از کانون منتقدان جشنواره؛ داریوش ثمر؛ ساعت شش عصر تو حیاط ابوریحان در انتظار ماندن برای دیدن نمایش خودش محل (سعادت) و( ادب) و (هنر) است و اینکه خودت رو به موقع به دروازه کازرون رسانده […]

یادداشتی از حمید نشاط بر نمایش خانواده گیتری/حاشیه‌ی حضور ناصرالدین‌‌الله شاه شهید در فرنگ

با تمامیِ این گفته‌ها، نمی‌شود از این مساله صرف نظر کرد که اثر از تمامیِ آثار گروه‌های شیرازی بدون استثنا که در این یک سال اخیر به روی صحنه رفته‌‌اند سر و گردنی بالا‌تر بود و همین مساله در جای خود قابل ستایش است.