خطیب جمعه میناب: تشکیل بسیج هنربزرگ انقلاب اسلامی است
به گزارش خبرروز، حمید نشاط منتقد تئاتر در یادداشتی پیرامون نمایش “خانواده‌ی گیتری” آورده است:
خواننده‌ی گرامی خواندن این متن به دلیل ایجاد اختلال در لذت بطالت از سوی نویسنده توصیه نمی‌شود.
_: اصلن به فرض که متن ترجمه‌ی بسیار خوبی دارد، بازی‌ها هم تخت و بی حضور صحنه‌ای نبوده و دکور در همخوانی کامل بافضای متن قرار دارد… به فرض که بازیگران محدوده‌ی نور را رعایت می‌کنند و موسیقی در هماهنگی کامل با فضا در جریان است و ما بازیگر را با دو صدا یکی از باند و یکی از توی اتاق فرمان نداریم… باز هم فرضی محال‌تر اصلن شما بگویید اثر دراماتورژی شده و زیستواره است…اما گیرم که همه‌ی اینها و خیلی چیز‌های دیگر که نیست هم باشد باز بر‌می‌گردیم بر سر نقص همیشگی: ناتوانی عمومی در باب انتخاب متن، انگار که کارگردان‌ها و تیاتری‌های این روز‌ها اینجا زندگی نمی‌کنند… توی این خیابان‌ها راه نمی‌روند و از همه مهمتر توی این فرهنگ به دنیا نیامده‌اند. تفاوت اساسی مسأله‌ی چند همسری در مکان‌ها و زمان‌های مختلف را چطور می‌توان نادیده گرفت. چگونه می‌خواهیم برای مخاطب توضیح دهیم در فرانسه‌ی قرن نوزده و بخشی از بیست نداشتن معشوقه املی محسوب می‌شد و به طور کلی امری مرسوم بود، در این توضیح باید در نظر گرفت که بخش بزرگی از جامعه‌ی ما کمتر از نیم قرن است که چند همسری را ناروا می‌داند. دغدغه‌ی ناصرالدین شاه و سوگولی‌هایش به مراتب به ما نزدیک‌تر است تا دغدغه‌ی ساشا گیتری… کدام مخاطب دغدغه‌ی زیستی یک نویسنده و بازیگر فرانسوی با آن سالن‌های لوکس و رفاه و تنعم را درک می‌کند نه اینکه آن را داشته باشد… در جامعه‌ای که نیاز‌های اولیه در مخاطره است اجرای این‌گونه کارها جز برای لوکس و بی‌خاصیت کردن تیاتر نیست… از ژست‌های روشنفکری که بگذریم بازخوانان و بازبینان گرامی به چه چیز این متن نامربوط مجوز داده اند… در میانه‌ی تیاتر یکی از دوستان بنده و دو مخاطب سالن را ترک کردند… این یعنی ریزش مخاطب…در همخوانی متن‌های اشمیت با زمانه‌ی ما حرف بسیار است و هنرمند باید بداند جامعه همین چهار آدم سیر و بی دغدغه‌ی اطراف خودش نیستند… هر چیزی هم که یکی برداشت ترجمه کرد نه شاهکار است نه بدرد اینجا و امروز می‌خورد…
در پایان دوستدارم این نکته را یادآور شوم وقتی کسانی مثل یدی سیاه را خفه کردیم و روزگاری که بنگاه‌های شادمانی را بستیم باید فکر تبدیل تیاتر به وسیله‌ای برای ژست گرفتن منورالفکران پوک را می‌کردیم که نکردیم… همان‌ها که ساعدی شبه‌هنرمند می‌نامید
۲۵ تیر / حمید نشاط
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
خبرنگار دیدگاه نیوز در شهر شیراز می باشد. وی مستندساز، تدوینگر و عکاس شیرازی است که فعالیت خود را از سال ۸۸ با انجمن سینما جوانان شروع کرده و ساخت مستندهای “دروازه حقیقت”، “من میخوام معتاد بشم”، “طاووس ها پرواز را نمیفهند”، “سوداگرانِ بی سودا”، “وداع”، “آبفروش” و “کتایون” را در کارنامه دارد، وی در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، هنری و سینمایی قلم می‌زند .
دیدگاهتان را بنویسید