امید داریم

به قلم امیر حیدری

دیدگاه نیوز / چند ماهی بود که جنب و جوش های انتخاباتی زیاد شده بود، چند ماهی پر از کل‌کل ها و کری خواندن های اینوری ها و آنوری ها، چند ماهی پر از دوباره می آییم و درصد حساب کردن ها، بحث و گفتگوی بین بنفش ها و غیر بنفش ها، بحث های فامیلی و جلسات و عهد و پیمان بستن های شبانه.

فوت شدن های اینوری و ترس مردم از چه کنیم و چه می‌شود؟ ثبت نام آنوری و ترس مردم از چه کنیم و چه می‌شود؟

خلاصه گذشت و تایید شدند و رد، تبلیغات کردند و اغتشاش بصری بر دیوارهای زخم شده ی شهر، ولی هر آنچه بود گذشت و انتخابمان را کردیم و رای‌هایمان را به صندوق های منتظر ریختیم و اقتدارمان را نشان دادیم و بر دهان دشمنان کوبیدیم و به خانه هایمان برگشتیم.

همین چند ساعت پیش بود که در فکر بودم که چه زود گذشت اینهمه هیاهو و شلوغی و بزن و بکوب و حمایت ها. اما به شخصه امیدوار شدم، پس بیایید بگوییم که امید داریم:

امید داریم که همه به قولشان عمل کنند، چه آن بالادستی ها و چه این پایین‌دستی ها.

امید داشتیم به بالادست‌ها که ۱۰۰ روزه گل و بلبل شود اما نشد، ولی امید داریم که در این ۴ سال گل و بلبل که نه ولی بید مجنون و گنجشکی بشود حداقل.

امید داریم که در پایین‌دست انتظاراتمان از منتخبانمان را بالا ببریم و حداکثری هایمان آسفالت و درخت و سبزه و چمن نباشد.

امید داریم که به حقوق شهروندی‌مان توهین نشود و حداقل جلسات را در صحن علنی شوراها برگزار کنند.

امید داریم که خودمان هم مطالبه گر باشیم و به مطالباتمان از منتخبان محترم احترام گذاشته شود.

امید داریم به قرن جدید با دیدگاه‌های جدید، قرن جدید با طرز تفکری روشنفکرانه به دور از تعصبات قومی و قبیله ای.

امید داریم به حمایت از طرف آنانکه نتوانستند بر روی صندلی های شورا تکیه زنند.

امید داریم به تشویق به جای تخریب، مطالبه به جای مخابره و تهذیب به جای تهدید.

امید داریم به تغییر و اصلاح به جای تحریم و اصراف.
و امید داریم به . . .

خلاصه خیلی امیدها داریم که پس از پیاده کردن هر کدام می‌توان آن یکی را بر روی صندلی امید قبلی نشاند نه اینکه بی توجه از کنار ایستگاه‌های فرصت رد شد و امیدها را به حال خودشان در زیر باران رها کرد.

پس بیایید با هم همواره تَکرار کنیم، که دوباره انتخاب کردیم برای ایران، ایرانی به مراتب سربلند تر و شهرهایی به مراتب آبادتر در ۱۴۰۰. یک قرن هیاهو به کنار، این قرن به قول شاعر همان روزهای خوب است که دارد می‌آید. 

باشد که همیشه امید داشته باشیم که انسان بدون امید همانند مترسکی بی جان است در میان کلاغ هایی که بی اعتنا بر او نوک می‌زنند و به ریشش میخندند.

دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید