یک دهه دیگر …

به گزارش خبروز، جواد گرانمایه خلاری فیلمساز شیرازی در یادداشتی با عنوان “یک دهه دیگر” درباره ی فیلم سینمایی مهاجران آورده است:
فیلم مهاجران همچون کارگردانش مسعود احمدی فیلم در سکوت اما پر از اندیشه و فکر و فریاد است.
فیلمی experimental (تجربی) هست که برای دیدنش در جایگاه واقعی حداقل یک دهه باید بگذرد تا تماشاگران بتوانند آن را تحلیل کنند.
این فیلم یادآور دوران سینمای صامت و همچنین دوران طلایی سینمای هنری است و نه سینمای پر هیاهو و گاه خالی از همه چیز، سینمای سرگرم کننده تجاری که هیچ دست آوردی نه برای بشر دارد و نه برای تماشاگران.
بر عکس فیلم سینمایی مهاجران گونه ای مینیمالیسم و درون گراست، شما را به اعماق میبرد با قاب بندی و ترکیب بندی های مینیمال و بدونه دیالوگ به معنای کلام. در عین حال دیالوگ بین فیلم و تماشاگر برقرار می شود درسکوت کلامی، چرا که سینما بیشتر تصویر و حرکت است نه کلام. کارگردان و طراح فیلم میداند که به دنبال چیست به دور از بزرگ نمایی و جو زدگی تکنیکی.
بازیگری در فیلمهای experimental بسیار سخت و طاقت فرساست، نمی توان در اینگونه فیلمها با سبک و شیوه خاصی پیش رفت، چرا که حاصل اندیشه ای نو و ترکیبی از سبکهای گذشته است، بازیگر در مقابل درک صحنه مورد اندیشه کارگردان بخصوص در صحنه هایی که یادآور فیلم های اسلوموشن می باشد، باید سینما را بخوبی بشناسد و برای هر صحنه به فیلمهایی مانند فیلم نگاه خیره اولیس به کارگردانی
تئو آنجلوپولوس و … مراجعت کند تا بتواند به بازیی نزدیک به آنچه که کارگردان می خواهد دست یازد.
این فیلم اگر در شرایط مساعد و نه حتا ایده آل ساخته میشد می توانست نگین فیلم های دهه اخیر سینمای جهان باشد.
هرگوشه از فیلم یاد آور یک سبک، دوره و کارگردان ایرانی و غیر ایرانی همچون بهمن قبادی، بهرام بیضایی، آنجلو پولوس و …هست.
مهاجران درباره رفتن است، به کجا؟ نا کجا. درباره دور شدن انسان از خود و درون خود است، سینمایی شاعرانه که هر نمایش یک مصرع، هر صحنه اش یک بیت و … کل فیلم غزلیست که از فراق و دوری می گوید، آدمها به حد انفجار میرسند اما صدایی از آنها جز برای آواز شنیده نمی شود. بشر خود فراموش کرده و همیشه درحال فرار از شرایط موجود، شرایطی که خودش با دستهای خودش بوجود آورده است. بخصوص در این زمان که هوش مصنوعی نیز جایگزین جسم و اندیشه انسان میشود.
ما همه مهاجریم، برای آینده، برای آزادی، برای رهایی از هر آنچه که ما را دلگیر کرده، مهاجران شاید قصه گیل گمش یا هجرت حضرت آدم از بهشت به روی زمین است.

بیستم آمرداد سال دوم از صده پانزدهم خورشیدی
جواد گرانمایه خلاری

دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید