پیشنهادی برای فرهنگ و هنر با تمرکز برتئاتر.

به گزارش خبرروز، محمد شعله سعدی پژوهشگر تئاتر در یادداشتی باعنوانِ “راهبردی خلاف عادت مدیران، پیشنهادی برای فرهنگ و هنر با تمرکز برتئاتر” آورده است:
سال‌ها است مسندنشینانِ تازه‌کار چند رفتار مشابه و آشنا بروز می‌دهند، اول از قبلی‌ها می‌نالند که کاری نکرده‌اند یا کارها را خراب کرده‌اند و گروه جدید باید آوار برداری کند، دوم وعده‌های پرشماری می‌دهند و دست آخر موقع رفتن می‌گویند می‌خواستیم و نشد. (اجازه ندادند، اعتبارات تامین نشد، کار روی زمین مانده زیاد بود و…)
سال‌ها است فکر می‌کنم اگر بخواهیم مدیر و مدیریتی متفاوت و “خلاف آمد عادت” تصور کنیم چه گونه خواهدبود؟
به فرض که میراث گذشتگان جز ویرانی نباشد، اعتبارات به حد انتظار تامین نگردد و نهادهای مزاحمی همیشه درکار باشند و کارشکنی کنند.
در این وضع به نظرم هر مدیری می‌تواند برای خود فقط و فقط موضوعی را درنظر بگیرد و آن را به عنوان تنها برنامه و هدف خود تعیین کند، موضوعی که پس از او میراث و یادگار او به شمار رود و تمام هم و غم خود را معطوف اجرای آن کند.
حال اگر از من بپرسند با مزاحمت‌ها و کسری بودجه و کارهای روی زمین مانده یک مدیر حوزه فرهنگ و هنر مثل مدیرکل ارشاد اگر فقط و فقط یک کار بتواند برای توسعه و ارتقا هنر استان انجام دهد آن چه کاری خواهد بود؟ می‌گویم فعال سازی هنر مدارس چنین کاری‌است. هم موجب توسعه فرهنگ و هنر است هم میراث عظیمی برای آیندگان، یادگار پرافتخاری هم برای مدیری که چنین خطری کند به‌جای خواهد گذاشت.
مرادم برگزاری جشنواره‌های مدارس و تکثیر و افزایش همایش‌های مختلف نیست، به نظرم جشنواره‌ها هنرکش و سفله‌پرور و امیدسوز هستند، مرادم نگاه کردن به پشت‌سر و آموختن از تجربیات گذشتگان‌است. مشخصاً از مدرسه حیات و استاد رحیم هودی و دست‌پروردگان و همراهانش می‌گویم.
به جای برگزاری جشنواره و همایش و کارگروه و کمیسیون و قرارگاه‌های تمام نشدنی، ما نیازمند معلمان هنرآموخته هستیم. اگر فقط هنر تئاتر را درنظر بگیریم که با وجود اصالت و استغنای ذاتی، از سویی بستر مناسبی برای تربیت هنرمند سینما و تلویزیون است و از سوی دیگر فعالیت در آن مستلزم شناخت از هنرهای ادبی و تجسمی، تربیت معلم متخصص هنرتئاتر به سادگی هنر مدارس را با سرعت و وسعت چشمگیری توسعه می‌دهد.
همینجا بگویم باز منظورم کلاس‌های یکی دو روزه بازیگری کارگردانی با حضور جناب استاد داریوش مودبیان نیست.
سالها قبل در شهر ما کلاس‌های یکی دو روزه اینچنینی بسیار برگزار می‌شد و مدرک هم به شرکت کنندگان می‌دادند اما دریغ از اثر و ثمری. نه سطح شرکت کنندگان تناسبی داشت، نه استاد شاگردانش را می‌شناخت و ارتباط موثری با آنها برقرار می‌کرد نه مدت آموزش چنان بود که چیزی آموخته و آزموده شود و…

منظورم کلاس‌های واقعی با آموزش‌های واقعی‌است. یعنی کلاسی با حداقل ۱۵ جلسه آموزش برنامه ریزی شده، با آزمون موثر و معطوف به هدف مشخص و…
لااقل دو دوره‌ سه ماهه هدفمند نظری عملی برای معلمانی که ذوق هنری دارند با دروسی چون بازیگری، کارگردانی، طراحی، نویسندگی و نقد، ظرف شش ماه معلمانی تربیت می‌کند که نسبت به اغلب قریب به اتفاق کسانی که امروزه در هنر مدارس فعالیت می‌کنند، بسیار ماهرتر و هنرشناس‌تر اند و تولیدات آنها از کیفیت بالاتری برخوردار خواهد بود.
هنرمندان استان ظرفیت کافی برای برگزاری این دوره‌ها دارند استاد خسروی، استاد اکبرپور، استاد شجاعی، آقایان زیبایی‌نژاد، خوش‌شانس از جمله نام‌هایی است که خیلی فوری به ذهن می‌رسد. استادانی که ساکن استان هستند و همچنان روحیه و انگیزه آموزش جدی با برنامه و ثمربخش را دارند و متاسفانه هنر استان خصوصاً هنر مدارس از آنها بهره نمی‌برد. قطعاً استادان دیگری نیز هستند که درصورت عزم جدی برای کار جدی می‌توان از همه ظرفیت ها بهره‌برد.
کلاس‌های رایگان با آموزش و آزمون جدی و واقعی و فعالیت پایان دوره اجباری این دوره‌ها را متفاوت با دوره‌های پوچ رزومه ساز و بیلان ساز برای مدیران خواهد کرد و نتیجه آن ظرف یکسال در هنر مدارس دیده خواهد شد.
اما و هزار اما اجرای چنین دوره ‌هایی عزم جدی، آموزش واقعی، برنامه نتیجه محور، دلسوزی و دلبستگی به خاک و مردم می‌خواهد و اراده‌ای توسعه‌گرا. .
اگرروزی چنین مدیری یافت شد، حتما این بدیهیات و امور پیش‌پا افتاده و بسیار بهتر از آنها به ذهن خودش هم می‌رسد و انجام خواهد داد. روح مرحوم ناصر کجوری شاد که آنطور که از همکارانشان از جمله استاد روزی طلب  شنیده‌ام از کم‌شمار مدیران دلسوز و وطن پرست این استان بود و امثال او در نهادهای مختلف فرهنگی در تاریخ این استان بسیار نادر و به قول ادیبان چون کبریت احمر است.

محمد شعله سعدی

دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

محمد ناصری‌راد

خبرنگار دیدگاه نیوز در شهر شیراز می باشد. وی مستندساز، تدوینگر و عکاس شیرازی است که فعالیت خود را از سال ۸۸ با انجمن سینما جوانان شروع کرده و ساخت مستندهای “دروازه حقیقت”، “من میخوام معتاد بشم”، “طاووس ها پرواز را نمیفهند”، “سوداگرانِ بی سودا”، “وداع”، “آبفروش” و “کتایون” را در کارنامه دارد، وی در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، هنری و سینمایی قلم می‌زند .