ســلام بـر محــرم/ صـدای پای کـاروان کربلا می‌آید

به گزارش دیدگاه نیوز از لرستان، مهدی زکی پور/ و اینگونه بود که رسالتی بزرگ آغاز شد، رسالت نجات بشر از جهالت و حیرانی ضلالت. رسالتی که برای پیامبر بسیار طاقت فرسا و سخت بود، تا جایی که قرآن موظف می شد تسلیت و دلداری خدا را به او ابلاغ نماید تا شاید کمی از بار او سبک شود.

همه دل سوختگان عاشورا گفته اند حسین علیه السلام برای دین به شهادت رسید، دینی که می رفت در حکومت اموی و یزیدی به ابزاری جهت خودکامگی عده ای بی دین بدل شود، حکومتی که در آن هر علف هرزه ای دعوی خلیفه الهی در روی زمین را داشت، کفر به لباس ایمان درآمده بود و ایمان نفس های آخرین خود را می کشید و نفاق یکه تازی میکرد.

فریادی که امام در کربلا بر آورد به این معنی نبود که بخواهد کسی در جنگ به یاری او بشتابد، اگر چنین می خواست که گروههای زیادی را شب عاشورا مرخص نمی کرد، بلکه در خواستش ناظر بر آینده بود و کسی را طلب می کرد که صدای او را به گوش مظلومان دنیا برساند و امام را در هدفی که از قیام خود داشت یاری نماید.

امام حسین برخلاف فرماندهان جنگ، چراغ ها را خاموش کرد و فرمود من بیعت خود را از سر شما برداشتم هر کسی میخواهد برود و حتی اسلحه خود را با خود ببرد، ایشان قصد این را داشتند که بگوید من قصدم از جنگ با یزیدیان بر سر قدرت نیست که شما بخواهید با اسلحه و پیکار مرا یاری کنید بلکه هدف این پیکار نابرابر، نجات امت از غرق شدن است و این فریاد را کسی جز اهل اخلاص نمی شنوند و صدای او جز گوش اهل ایمان را نمی نوازد.

امام حسین تسلیم نشد و با خروش خود، سکوت را برای همیشه شکست و آیین گذشتگان خود را حیاتی تازه بخشید. پرچم سرخی افراشت که تا ظهور حجت خدا در اهتزاز خواهد بود، او با قیام خود، عاشورایی خلق کرد که تا قیامت خواب به چشم ظالمین نخواهد افتاد. عاشورا نمایشی از تقابل جهل و علم و همچنین آوردگاه حق و باطل بود که حسین و یزید در دو سوی آن ایستاده بودند. پشت سر حسین عاشوراییان بودند که حق را با تمام توان با گلوی خشک و تشنه خود فریاد زدند و پشت سر یزدید بدبختانی بودند که بخاطر مال و مقام رسوا شدند.

او با شهادت خود در سال ۶۱ هجری قمری ندایی سرداد که در همه عصرها تا ظهور منتقمش طنین انداز است. قیام عاشورا قیامی بود که با عزت آغاز شد، با عزت به انجام رسید و با عزت باقی ماند.

اکنون با گذشت ۱۳۸۱ سال از آن واقعه تمام مسلمان و آزادی خواهان جهان با عزاداری در ماه محرم ناله هیهات من الذله سرمی دهند و با آیین ها و سنت های خاص برای کاروان مظلوم کربلا مدیحه سرایی و عزاداری می کنند. درست است که از حادثه ی عاشورا قرن ها می گذرد اما عاشورا حادثه ای جاری در تاریخ است، هر سال که عاشورا فرا می رسد لازم است که با یک سلسله پاسداری ها و محاسبه های خاص به استقبال این موسوم شریف برویم، چرا که برای درک عاشورای هرساله مانند شب قدر، مراقبه های تازه و مخصوص آن لازم است، این امر با دمیدن روح جدید عاشورایی در جامعه تحقق پذیر است.

در لرستان نیز نهضت حسینی طی آیین‌ها و سنت‌های خاص هر ساله با شور و اشتیاق اقشار مختلف جامعه بالاخص جوانان که از غیرت و شهامت اباعبدالله به خود می بالند، برگزار می گردد. در آیین هایی چون روضه خوانی و مدیحه‌سرایی در تکایا، مساجد و منازل، چهل منبر در تاسوعا و ِگل مالی در روز شهادت آن امام همام، با امام عصر (عج) ابراز همدردی می کنند. البته این آیین قرن هاست که در لرستان در حال برگزاری است و مردم این استان از دیرباز همواره از شیفتگان و رهروان سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (ع) بوده اند.

امید است بتوانیم با زنده نگهداشتن ایام سوگواری سیدالشهداء، پاسدار حماسه خونین کربلا باشیم که فریاد آزادی و آزادمردی آن حضرت تا ظهور منتقمش مهدی فاطمه گوش ظالمین را بلرزاند.

نظر شما در مورد این مطلب چیست؟ نظرات خود را در پایین همین صفحه با ما در میان بگذارید.