«جان کیج» و دعوت به شنیدن سکوت+ موسیقی

به گزارش خبرنگار فرهنگی دیدگاه نیوز، جان کیج آهنگساز آوانگارد آمریکایی بود که آثار خلاقانه و ایده‌های غیرمتعارف او عمیقاً بر موسیقی اواسط قرن بیستم تأثیر گذاشت.

کیج امروزه به عنوان یکی از برجسته‌ترین آهنگسازان تجربی شناخته می‌شود، زیرا تعریف موسیقی را تغییر داده است.در اغلب قطعاتش از نوازندگان می‌خواست که سازها را به صورت بداهه بنوازند، صداهایی که عمداً ناهماهنگ بود. کیج معتقد بود اثر نهایی دیگر قابل تکرار نیست و باعث می‌شود که تعداد کمی از اجراها مثل هم باشند.

او با مساله قطعیت در اثر هنری مخالفت بود و همواره به دنبال تصادف و «آن» در اثر هنری می گشت. در نتیجه اجراکنندگان آزاد بودند روی صحنه دست به هرکاری بزنند.

سازها و تعداد نوازندگان نامشخص، آزادی زمان نت‌ها و کل قطعات، نت نویسی نادقیق و توالی تصادفی رویدادها ویژگی آثار جان کیج بود.

کنسرتی که او با گروه سازهای کوبه ای خود در موزه هنرهای مدرن شهر نیویورک در سال ۱۹۴۳ برگزار کرد، اولین گام در ظهور او به عنوان رهبر آوانگارد موسیقی آمریکایی محسوب می‌شود.

در سال‌های بعد، کیج به بودیسم و عرفان های شرقی روی آورد و به این نتیجه رسید که تمام فعالیت‌هایی که موسیقی را می‌سازند باید به عنوان بخشی از یک فرآیند طبیعی واحد در نظر گرفته شوند.

او تمام انواع صداها را بالقوه موزیکال در نظر گرفت و مخاطبان را تشویق کرد که به همه پدیده‌های صوتی توجه کنند، نه فقط عناصری که توسط یک آهنگساز انتخاب می‌شوند.

همین نگاه در سال ۱۹۵۲ به شکل‌گیری یکی از آوانگاردترین آثار موسیقی قرن بیستم به نام چهار دقیقه و سی و سه ثانیه منجر شد. قطعه ای که در آن نوازنده دست از ساز برمی‌دارد و در آن مدت صحنه کاملاً سکوت است.

هر چند این اثر به عنوان قطعه بی صدا کیج شناخته می شود و خود کیج از این اصطلاح برای توصیف اثر استفاده کرد اما او بعدها با این عنوان مخالفت کرد چون معتقد بود که این اثر بی‌صدا نیست زیرا قطعه موسیقی است تا شما را مجبور می کند آنچه در اطراف شماست را بشنوید.

کیج این قطعه را از نقاشی‌های سفید رابرت راشنبرگ الهام گرفت، در این نقاشی ها به نظر می‌رسید که این آثار صرفاً تک رنگ سفید هستند، اما به گفته کیج این نقاشی های سفید بستری برای حضور نورها، سایه‌ها و ذرات معلق در فضا بودند.

کیج همچنین درباره شکل‌گیری ایده اثر چهار دقیقه و ۳۳ ثانیه گفته است که در بازدید از یک اتاق در دانشگاه هاروارد که در سکوت کامل برای آرامش طراحی شده است نیز تاثیر گرفته است زیرا وقتی در آن اتاق بوده صدای بلندی شنیده است که در واقع توسط سیستم عصبی خودش تولید شده است.

کیج معتقد بود تا زمانی که مرگ فرا رسد سکوتی وجود نخواهد داشت.

کیج ۱۹۱۲ در آمریکا متولد شد و در سال ۱۹۹۲ درگذشت؛ موسیقی را نزد ریچارد بوهلیگ، آرنولد شوئنبرگ، آدولف وایس و هنری کاول آموخت و بر هنرمندانی همچون ارل براون، لجارن هیلر، مورتون فلدمن و کریستین ولف تاثیر گذاشت.