نقدی بر پایان نامه‌ های “آیین های دینی و مذهبی‌ “

دانشگاه های ایران مملو از استادانی است که تمام امور دینی و مذهبی‌ را به نفع خود مصادره می کنند.
اینها می خواهند تئاتر نوین ایران به پیش از رنسانس برگردانند و آن را تعزیه کنند .
آنها برای توسعه‌ ی معنی ، رستم را به حضرت علی طاق می زنند ، معادل سازی می کنند و سیاوش را با امام حسین تاخت می زنند .
چرا ؟ چون علی ذوالفقار داشت ، رستم هم حرف نداشت به قول مولوی : ” شیر خدا و رستم دستانم آرزوست ” .
آیا علی و رستم فقط قوی هیکل و تهم بودند ؟ آنها سجایا و فضایل دیگری نداشتند ؟
چرا امام حسین را با سیاوش مقایسه می کنند ؟ چون سر این هر دوان بریده می شود .
چرا حضرت زینب با آنتیگونه ی سوفوکل در ترازو می نشیند ؟
چون آنتیگونه حرف پادشاه کرئون را زمین می گذارد و برادرش را شبانه خاک می کند و زینب هم در محفل یزید علیه حاکم وقت می شورد .
آیا استادان دانشگاه نمی دانند که یونان ، ایران ، هند ، چین و مصر تمدن داشته اند و در کشوری که تمدن هست ، حماسه هست ؟
آیا عرب حماسه داشت ؟ اعراب قبیله ای زندگی می کرده اند و حماسه نداشته‌ اند .
رستم ایران اهل بزم بود ، شادخوار بود ، صلح طلب بود ، درس عشق و عرفان و فلسفه‌ آموخته بود ، سیاوش ، پرورده ی او ، هم به جز جنگاوری و شجاعت و دانش و درایت و عصمت ، معصومانه، جان به جان آفرین تقدیم کرد .
تخم لق این مقایسه ها را سیمین دانشور ، آل احمد و شریعتی بر لب شاعران و نویسندگان و محققان گذاشتند .سیمین دانشور در رمان سووشون، سیاوش را با امام‌ حسین‌ و آل احمد طاق می زند .
در تمامی پایان نامه های آئینی یک کپی کاری وحشتناک می بینیم ، تمامی نویسندگان کپی کار چون چیزی در چنته ندارند ، دست به مقایسه کاری می زنند بدون آن که به طور علمی ، حماسه را بشناسند و به خوبی خوانده باشند.

فیض شریفی
سی ام دی ماه ۱۴۰۱

دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید