گفتاردرمانی آنلاین یکی از زیرمجموعههای رشتههای توانبخشی میباشد که به آسیب شناسی، ارزیابی و درمان اختلالات مختلف مرتبط با گفتار و زبان میپردازد. به فردی که در این رشته تحصیل میکند گفتار درمانگر میگویند. گفتاردرمانگران تلاش مستمری برای بهبود مهارتهای ارتباطی، گفتاری و زبانی کودکان و همچنین بزرگسالان دارند و در این زمینه ممکن است با متخصصین مختلفی از جمله کاردرمانگر در تماس باشند.
اوتیسم اختلال رشدی است و بر نحوه تعاملات و ارتباطات فرد با دیگران و همچنین نحوه یادگیری و رفتار او تاثیر می گذارد. اوتیسم اختلالی مادامالعمر است و قابل درمان نمی باشد بلکه میتوان فرد را پشتیبانی کرده تا با روش های حمایتی زندگی بهتر و با کیفیت تری داشته باشد.
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب در برقراری ارتباط و ایجاد ارتباط عاطفی و اجتماعی با مشکلاتی رو به رو هستند. آن ها ممکن است برخی اطلاعات حسی مانند صدا ها و بو ها را متفاوت از دیگران پردازش کنند و همین امر ممکن است باعث بروز برخی رفتار ها و خصوصیات در آن ها شود.
تا کنون هیچ آزمایش پزشکی مانند آزمایش خون، تصویر برداری، و… در تشخیص اختلال اتیسم شناخته نشده است و متخصصان و درمانگران برای تشخیص این اختلال، به رفتارها و سیر پیشرفت کودک بر اساس استاندارد های موجود توجه می کنند.اتیسم را می توان در ۱۸ ماهگی و گاهی در سنین پایین تر نیز تشخیص داد اما تشخیص قطعی در سن ۲ سالگی و توسط متخصص و یا درمانگر آشنا به غربال و تشخیص اتیسم اتفاق خواهد افتاد.با این حال در مواردی ممکن است این اختلال تا سنین مدرسه تشخیص داده نشود و این تاخیر می تواند آسیب های جبران ناپذیری را برای کودک به همراه داشته باشد.
ژن نقش مهمی را در بروز اختلال اتیسم ایفا می کند تا جایی که میزان ارثی بودن اختلال اتیسم ۸۰ درصد تخمین زده شده است. این به آن معناست که اگر یکی از دوقلو های همسان مبتلا به اتیسم باشد، احتمال ابتلای دیگری به اوتیسم ۸۰ درصد خواهد بود. این احتمال در دوقلو های ناهمسان که نیمی از دی ان ای بین آن ها مشترک است به ۴۰ درصد می رسد.
طبق تحقیقات انجام شده امروزه می دانیم که دوز خاصی از ژن با بروز اوتیسم در ارتباط است.البته صد ها ژن می توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند. ممکن است تفاوت های ژنتیکی از طریق والدین به کودک به ارث برسند یا به صورت خود به خودی در اسپرم و تخمک یا در نطفه رخ دهند.
غالبا کسانی در معرض خطر در نظر گرفته می شوند که خویشاوندان درجه یک مبتلا به اوتیسم داشته باشند.
به هر روی هیچ وقت نمی توان احتمال دقیق بروز این اختلال را مشخص کرد. همچنین داشتن خطر ژنتیکی ابتلا به اوتیسم لزوما به معنای احتمال صد درصدی مبتلا شدن فرد نیست.
به صورت کلی، بازه سنی یکی از مهم ترین و اصلی ترین عواملی است که می تواند بر روی روند انتخاب اسباب بازی مخصوص کودکان اوتیسم تاثیر گذار باشد. اگر کودکی مبتلا به بیماری اوتیسم باشد، اولین علائم مربوط به آن را تا کمتر از ۳ سالگی نشان می دهد. در این بازه سنی کودکان بیشتر از حد معمول با اسباب بازی های خود بازی می کنند. همین مسئله هم باعث می شود تا انتخاب اسباب بازی های مناسب اهمیت زیادی پیدا نماید. اسباب بازی ها نه تنها کودکان را سرگرم می کنند، بلکه می توانند برای آموزش کودکان هم مورد استفاده قرار گیرند. کودکان اوتیسمی در این بازه سنی به توجه فوق العاده زیادی نیاز دارند. روند بازی کردن با این کودکان متفاوت از سایر افراد می باشد.
شما باید پروسه انتخاب اسباب بازی مخصوص کودکان اوتیسم را به صورت هدفمند دنبال نمایید. انتخاب اسباب بازی به صورت اصولی، دقیق و هدفمند می تواند به شما کمک کند تا تاثیرات مثبتی بر روی کودک خود داشته باشید. معمولا کودکان اوتیسم به بازی های تک نفره و انفرادی علاقه بیشتری نشان می دهند. به همین علت، بهتر است که به دنبال اسباب بازی های انفرادی و تک نره برای این کودکان باشید. اسباب بازی های مفیدی همچون آجر خانه سازی یا پازل یا فلش های رنگی در این زمینه به شما کمک خواهند کرد.
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
بدون نظر! اولین نفر باشید