شبکه های اجتماعی نسبت به این غیرت و همت بی تفاوت نبود و این «تلاش» در میان ایرانیان «دیده» شد. اما سوالی که برجاست این است که چرا شبکه برق ایران باید تا این حد ناپایدار باشد؟
چرا هر سال در زمان اوج مصرف تابستان باید شاهد این سناریوی تکراریِ «ترس از خاموشی» باشیم؟
چرا برنامه ریزی «تولید» و توسعه شبکه برق کشور دائما از «نیاز» عقب است؟
چرا وزیر نیرو به شکل شفاف گزارش نمی دهد که در طول ۳ سال گذشته چه اقداماتی کرده که امروز تکنسین و کارگرهای نیروگاه رامین ناچارند که ۱۸ ساعت روی توربین با دمای ۷۰ درجه و رطوبت ۹۰ درصدی کار کنند تا شهروندان خوزستانی در معرض آسیب گرما قرار نگیرند؟
«مخبر جهادی» یا «مخبر برنامه ریزی»؟
سریعا مخبر جلسه گذاشت (با وجود تعطیلی تاسوعا) و از روحیه جهادی تکنسین‌ها تمجید کرد، ولی مخبر نگفت که چرا در کشور «روحیه جهادی» هست اما «برنامه ریزی» نیست؟ چرا «روحیه» غیرت حضور دارد ولی «ذهن» برنامه ریز حضور ندارد؟