روایتی جالب از پایگاه امدادرسانی مسجدسلیمان به هموطنان سیل زده

دانوش صالحی – دیدگاه نیوز / این روزها ، استان خوزستان درگیر طغیان و سیل است و با این اتفاق تلخ بسیاری از شهرها و روستاهای پایین دست حاشیه رودخانه ها دچار ضرر و زیان فراوان شده و در محاصره سیلاب قرار گرفته اند . در حالی که ارتفاع آب گاه تا نزدیکی سقف منازل نیز می رسد این غیور مردان و شیر زنانی که در دوران جنگ نیز حاضر به ترک خانه و کاشانه خود و تسلیم به دشمن نشدند این بار نیز در هجوم سیلاب عقب ننشسته و در شرایط نامساعد در کنار نیروهای نظامی و مردمی و دولتی اقدام به مقابله نمودند که شنیدن این خبر قطعاً روحیه هر انسانی را جریحه دار می کند و او را دگرگون می سازد .
با شنیدن این اخبار از زندگی سخت و گرفتاری هموطنان ، غیور مردان و انسان دوستان مسجدسلیمانی با روحیه ای بسیجی وار وارد عمل شدند و پایگاه کمک های مردمی این شهر را در منطقه گوریه و روستاهای حاشیه آن در شهرستان شوشتر برپا کردند . همچون گذشته که هر کجایی که صحبت از خدمات عام المنفعه بود شرکت بهره برداری نفت و گاز مسجدسلیمان پیشرو بود در این مورد هم این شرکت با اعزام انواع و اقسام ماشین آلات و تأمین مایحتاجی همچون کانکس – مواد غذایی – متخصصین و تعمیرکاران گوی سبقت را ربود و خدمات شایان توجهی را ارایه کرد . با شنیدن این مطالب راغب شدم به منطقه بروl و اوضاع را از نزدیک ببینم . پس از انجام هماهنگی های اداری ، صبح روز دوشنبه ۲۶ فروردین یک دستگاه خودرو از اداره ترابری به اداره روابط عمومی آمد و بهمراه آقای محمد باقری عکاس هنرمند و ثبت کننده تصاویر زیبا عازم شوشتر شدیم . پژمان دلاوری راننده جوان و خوش مشرب خودروی ما با طبع شیرینش مانع شد تا متوجه زمان سفر شویم . در شهر شوشتر آقای عبدالصمد یراحی رییس اداره بهبود روابط کار و امور اجتماعی شرکت به ما ملحق شد و سپس عازم منطقه گوریه شدیم .
جاده تنگ و پیچ های تند و غیر هندسی زیادی داشت همین موضوع سبب شد تا خستگی بر ما غالب شود . پس از حدود یکساعت به بخش گوریه رسیدیم . با گذر از جاده اختصاصی شرکت کشت و صنعت امام خمینی (ره) به منطقه ابو طیور رسیدیم . با توضیحات آقای یراحی که قبلاً هم به این منطقه سفر داشته متوجه شدیم سطح آب رودخانه در هفته گذشته خیلی بالاتر از شرایط فعلی بوده و در شرایطی بود که آب به سمت گوریه و شعیبیه در حرکت بود اما ستاد مدیریت بحران تصمیم گرفت با احداث سیل بندهای خاکی مسیر آب را به سمت مزارع نیشکر تغییر دهد تا مانع از آب گرفتگی شهر شود و مردم را نجات بدهد . تدبیری که چاره ساز شد و طغیان رودخانه خروشان دز در مزارع پر پشت و انبوه نیشکر آرام گرفت و رام شد . با گذر از گوریه به ابو طیور رسیدیم که چندین روستای آن در محاصره سیلاب قرار دارد . در بدو ورود چادر بزرگ پایگاه امداد رسانی مردم مسجدسلیمان که در مجاورت پاسگاه انتظامی بنا شده بود خودنمایی می کرد . از ماشین پیاده شدیم و پس از خوش و بش کردن و عرض خسته نباشید به عوامل مستقر در آن به سمت پاسگاه رفتیم که اینک به قرارگاه و ستاد فرماندهی پایگاه امداد رسانی مبدل شده است . در آنجا چهره های آشنا و دوستان خوبمان را دیدیم که برای خدمت به هموطنان گرفتار در سیلاب قید خانه و خانواده خود را زده و در این منطقه دور افتاده و عاری از امکانات استقرار پیدا کرده اند .
سراغ ارشد و فرمانده قرارگاه را گرفتم و فهمیدم که جناب سرهنگ احمد حاطمی هستند . ایشان را به مصاحبه دعوت کردم که وی با رفتاری ناشی از فروتنی اظهار داشت اینک زمانی است که ناهار مردم در حال آماده شدن است و ترجیح می دهد همین دقایق را هم به انجام امور بپردازد و شیخ محمد هاشم زاده فرد روحانی و معمم حاضر در ستاد را مأمور ارایه اطلاعات کرد .
شیخ محمد هاشم زاده که ملبس به لباس روحانیت است و یک دست لباس ساده و معمولی بر تن دارد در کنارم نشست و در پاسخ به سئوالاتم اینگونه گفت : ۵ روز است که در این منطقه استقرار پیدا کرده ایم و تا ۱۴ روز دیگر و تا راحت شدن خیالمان از بابت رفع مشکل مردم شریف منطقه در اینجا خواهیم ماند . در اینجا روزانه بین ۷۰۰ تا ۲۵۰۰ پُرس غذای گرم برای ناهار می پزیم و قرار شده برای شام هم غذا بپزیم که آنوقت به روزانه ۵۰۰۰ پُرس افزایش خواهد یافت . این غذاها را پس از بسته بندی در ظروف یکبار مصرف برای روستاییان گرفتار در سیلاب و همچنین سیل زدگان اسکان داده شده در کمپ ارسال می کنیم . نحوه توزیع برای روستایان بدین صورت است که پس از بسته بندی غذا به تعداد آمار ارایه شده از سوی نمایندگان روستاها ، بوسیله قایق تا جایی که امکان تردد قایق فراهم باشد غذا و اقلام مورد نیاز را حمل و در جایی که بدلیل وجود عوارض طبیعی یا کم عمق بودن آب امکان تردد قایق نباشد نمایندگان روستاها با تراکتور حضور پیدا کرده و غذا و اقلام مورد نیاز را تحویل می گیرند و با خود می برند .
حجت الاسلام هاشم زاده در ادامه گفت : ۳۵ نفر هستیم که بطور شبانه روز در اینجا حضور داریم و از همه قشرهای جامعه از کارمند – معلم – روحانی – سپاهی – دانشجو و … در میان ما وجود دارد . بدلیل اینکه پاسگاه در محاصره آب قرار دارد برای احتیاط شب ها را در پشت بام می خوابیم . وی در لابلای صحبت هایش از نقش آفرینی و کمک های بی وقفه شرکت بهره برداری نفت و گاز مسجدسلیمان گفت و اظهار داشت : از همان لحظه ای که قرار شد این ایستگاه برپا شود تا به امروز شرکت نفت کنار ما بوده و هر کجا که نیاز به حضور و کمک بود بدون معطلی یاری گرمان بوده اند . در همین حین اطلاع دادند چند ماشین محموله ای از کمک های مردم خیر را به قرارگاه آورده اند ، همین کافی بود تا گفتگوی ما نیمه تمام بشود و نفرات درون اتاق برای کمک کردن برخیزند تا اقلام رسیده را به درون کانتینری که حکم انبار را داشت منتقل کنند .
البته شیخ در لابلای صحبت هایش در خصوص نیاز مردم گرفتار در محاصره آب گفت : جدا از اقلام خوراکی به آب آشامیدنی نیاز فوری و شدید داریم و از مردم همیشه در صحنه و خیرین گرامی درخواست داریم تأمین آب آشامیدنی را فراموش نکنند چون بدلیل این حادثه خطوط لوله آب شرب روستاها از مدار خارج است .
با آماده شدن ناهار همراه آقایان یراحی و باقری و همراهی مجید رستمی همشهری خوبمان که علیرغم مریض و بستری بودن دخترش در بیمارستان یک هفته است که در اینجا مستقر شده و به خدمت مشغول است سوار یک قایق شدیم و به سمت روستاها حرکت کردیم . تا چشم کار میکرد دشت پر بود از آب و بجز دیواره سیل بند دیگر اثری از خاک نمی دیدی . از آنجاییکه سطح آب به نسبت روزهای نخست کاهش چشمگیری پیدا کرده بود قایقران ما که یک ماهیگیر بوشهری بود و از آنجا برای خدمت به هموطنانش راهی این دیار شده بود بدلیل پایین بودن سطح آب و احتمال گیر کردن در علف ها و گِل ، قایق را به آرامی می راند . بالاخره پس از حدود نیم ساعت به جایی رسیدیم که بدلیل کم بودن ارتفاع و سطح آب امکان تردد قایق میسر نبود . از دوردست تراکتورهای روستاییان را دیدیم که در حال حرکت در جاده به زیر آب رفته بوده و به سمت ما می آمدند . نمایندگان روستاها پس از رسیدن و مشاهده ما کلی خوش و بش کرده و از همراهی و مهربانی ملت غیور که آنها را در این حال و روز تنها نگذاشتند تقدیر و تشکر نمودند . پس از ثبت تصاویر صحنه هایی که هم اشک غم را بر گونه جاری می ساخت و هم لبخند خوشحالی را بر لب می نشاند توسط همکار عکاسم ، به سمت قرار گاه حرکت کردیم . در مسیر بازگشت پره های پروانه قایق با برخورد به گِل از حرکت ایستاد و ما ماندیم و افقی که تا چشم کار میکرد آب بود و آب . علیرغم گرفتار بودن در آب نگرانی کمی داشتیم چون خوشبختانه موبایل بخوبی آنتن می داد و با تماس با آقای یراحی که در قایق جلویی ما رفته و اینک به قرارگاه رسیده بود تقاضای کمک کردیم . بعد از گذشت چند دقیقه قایقی به کمک ما آمد و با بستن طناب ، قایق ما را با خود به سمت اسکله کشید . بعد از رسیدن به ساحل ، بچه های زحمت کش لوله کش و برقکار و سایر زحمت کشان مدیریت خدمات شرکت را دیدیم که با حضور در منطقه بدنبال رفع نقص و اصلاح سیستم برق – لوله کشی آب – نصب روشویی و دوش حمام در پاسگاه برای استفاده افراد حاضر و احتمالاً روستاییان بودند . همزمان یک ماشین حامل میوه اهدایی از سوی پرسنل کمیته امداد امام خمینی (ره) مسجدسلیمان و یک کامیونت نیز حامل اقلام اهدایی اداره آموزش و پرورش لالی به پایگاه امداد رسانی رسید و بدون معطلی توسط افراد به درون انبار تخلیه شد تا در اختیار روستاییان قرار بگیرد .
بعد از صرف ناهار در کنار جمع باصفا و با اخلاص امدادگران از آنها خداحافظی کردن و با سوار شدن به خودرو به سمت مسجدسلیمان حرکت کردیم .
در طول مسیر با خود فکر می کردم یکی از آنسوی کشور ، دیگری از این سو ، بدون دستمزد و حتی چشمداشت و انگیزش مالی و علیرغم سختی های فراوان در مکان های بدون امکانات حاضر می شوند برای چه ؟ چه نیرویی و چه انگیزه ای در پس آن نهفته که آنها را وادار به چنین کاری می کند ؟! قطعاً جز عشق به وطن و خدمت به هموطنان و سرافرازی میهن هیچ چیز دیگری نمی تواند باشد .