وزیر ورزش قهرمانی تیم ملی فوتبال هفت نفره را در جام جهانی تبریک گفت
دیدگاه نیوز/ شواهد موجود نشان می دهد بدون تردید یکی از مهمترین تبعات همه گیری کرونا علاوه بر آسیب های اجتماعی و اقتصادی و مرگ و میر بالای آن، عوارض روانشناختی است به گونه ای که در گروه های مختلف جامعه باعث افزایش استرس، اضطراب و ترس شده است.
این روزها همه‌ی ما نگران شیوع ویروس کرونا هستیم. حق هم داریم، نگران سلامتی خود و اطرافیانمان هستیم و میخواهیم هر طور شده پیشگیری‌ها و اقدامات لازم را انجام دهیم. اما آیا حواسمان به کودکان و نوجوان‌ها هست؟! آیا حواسمان هست که این فضای مضطرب و نگران، چه تاثیری بر امنیت روانی کودکان و نوجوان‌ها می‌گذارد؟!
اگر فکر می‌کنیم دیدن نگرانی ما، آن‌ها را متوجه اهمیت موضوع و مراقبت از خود می‌کند، سخت در اشتباهیم. انتقال نگرانی و ترس ما، هیچ کمکی به کودک برای مراقبت از خود نمی‌کند.
جملاتی مثل «کرونا اومده! می‌دونی خیلی خطرناکه؟! چند نفر مردن! نری با دوستات رو بوسی کنیا! به همه جا دست نزنیا! دستتو شستی؟! دستتو نزنی به دهنتتا!» که اغلب با چهره‌ای پریشان و نگران و صدایی مضطرب و اغلب تحکمی ادا می‌شود، در ذهن و روان کودک این گونه ترجمه می‌شود که: «دنیا جای ناامن و خطرناکی است و ما والدین توانایی مراقبت از تو را نداریم.» و این‌ها بسیار آسیب زننده‌تر از احتمال درگیری کودک با ویروس کروناست.
این پیام‌های اضطرابی ما (چه کلمات و حرف‌ها و چه چهره‌ی نگرانمان) باعث احساس ناامنی و اضطراب در کودک شده و او را پریشان می‌کند. اگر نتوانیم احساسات و افکارمان را مدیریت کنیم و به تبع آن، این نگرانی‌ها را به کودک و نوجوانمان منتقل کنیم، سلامت روانی آن‌ها را به خطر می‌ا‌ندازیم.
پس اول از همه مانند هر زمان دیگری باید دید که کودکمان چه می‌داند، چقدر می‌داند و چه احساسی دارد. پس از آن باید احساساتش را بشنویم، با او همدلی کنیم و بعد با چهره‌ای آرام اما جدی و مطمئن اطلاعات درست متناسب با سن وی را به او ارائه دهیم و اطلاعات غلطش را اصلاح نماییم.
برای کودکان ۳ تا ۱۲ سال می‌توانیم از تصاویر، فیلم‌ها و استاپ‌موشن‌ها برای یادگیری مستقیم روش‌های پیشگیری استفاده کنیم. اما نباید این نکته‌ی مهم را فراموش کنیم که این ابزارها جذابیت‌های خاص متناسب با سن کودکان را داشته باشند تا تاثیر‌گذار بوده و مفاهیم را بهتر به کودک انتقال دهند.
بهتر است بگویید: «بیا با هم این کلیپه رو ببینیم که گفته چی کار کنیم که مریض نشیم.» یا «این ویروسه که اومده چی راجع بهش شنیدی یا دیدی؟» یا «آره باید مراقب باشیم اما تا زمانی که ما یه سری کارها رو انجام بدیم و بیشتر از معمول مراقب بهداشت و سلامتمون باشیم، اتفاقی برای ما نمی‌افته مثلا باید خیلی بیشتر از قبل دست‌هامون رو بشوریم.»
تذکر جدی: از انتقال دادن آمار مبتلایان و کشته‌شده‌ها به شدت پرهیز کنید.
می‌توان از طریق بازی، نقاشی، شعر، داستان و قصه گویی و … (روش‌های غیرمستقیم آموزش) اطلاعات و آموزش‌های لازم را به کودکان منتقل کرد. مثلا: «بیا همین طور که آواز می‌خونیم بریم دست‌هامونم بشوریم، من صدام تو دستشویی بهتره!»
با این کار هم از بحث و درگیری حول شستن دست‌ها اجتناب کرده‌ایم و هم از کنار یکدیگر بودن لذت برده‌ایم و هم شیوه‌ی درست و اصولی شستن دست‌ها را در عمل به کودکانمان آموزش
می‌دهیم.
با تفریحات مناسب، فعالیت‌ها و سرگرمی‌های جذاب و مسئولیت‌های رومزه‌ی جدید می‌توانیم ذهن کودکمان را از اخبار و فضای مضطرب اطراف، منحرف کنیم. این اتفاق حتی فرصتی است برای ارتباط و نزدیکی بیشتر ما به کودکمان و شناخت علایق و افزایش مهارت‌های وی.
از کارهای دیگری که می‌توان در این زمینه انجام داد ساخت «جعبه‌ی احساسات» یا «جعبه نگرانی‌ها» است. کودک می‌تواند نگرانی‌هایش را نوشته و داخل جعبه بیندازد تا ما کم کم به آن نگرانی‌ها بپردازیم و در راستای رفع این نگرانی‌ها به کودکانمان کمک کنیم.
چند نکته:
اول: بهتر است از دیدن اخبار مقابل کودکمان پرهیز کنیم. ممکن است به این فکر باشیم که کودک با شنیدن این خبرها بیشتر از خود مراقبت می‌کند و متوجه شرایط خاص می‌شود. یا شاید فکر می‌کنیم بچه‌ها آنقدر هم متوجه شرایط نیستند! یا کودکمان که سرگرم کار دیگری است و حواسش به اخبار نیست!
خیر! کودکان هم گوش‌های تیزی دارند و هم بیننده‌های دقیقی هستند. پس هم اخبار بد و هم حس و حال ما موقع دیدن خبرها بر روی آن‌ها تاثیر می‌گذارد.
دوم: بیشتر از اینکه کودک را کنترل کرده و تحت فشار بگذاریم، باید تلاش کنیم تا محیط را کنترل کنیم. کمتر بیرون غذا بخوریم. بیشتر به نظافت خانه بپردازیم و…
سوم: خود ما باید الگوی خوبی از رعایت اصول پیشگیری و روش‌های بهداشتی و مراقبتی برای کودک باشیم. مثل همیشه بیشتر عمل کنیم تا اینکه حرف بزنیم.
چهارم و آخر: اگر در کودک و نوجوانمان تغییرات رفتاری مانند پرخاشگری و لجبازی، بی‌قراری، مشکلات خواب، کم حرفی، کم‌اشتهایی یا پرخوری، دردهای جسمی بدون علت فیزیکی و حتی وابستگی‌های غیرمعمول و چسبندگی مشاهده می‌کنیم، بهتر است از متخصص و روانشناس کودک کمک بگیریم.
مرکز مشاوره آرامش معاونت اجتماعی پلیس خوزستان آماده ارائه خدمات مشاوره ای به صورت حضوری و تلفنی به عموم شهروندان می باشد .
تلفن پلیس پاسخگو ۰۹۶۵۸۰
معاونت اجتماعی نیروی انتظامی شهرستان مسجدسلیمان
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
مدیر مسئول دیدگاه نیوز، کارشناس مدیریت فرهنگی و دارای سابقه ی ۱۰ ساله در هیئت‌های تحریریه بیش از ۶ خبرگزاری است. وی فعال اجتماعی محیط زیست بوده، مدرس فن بیان و سخنوری و دارای مقام کشوری در شاهنامه خوانی و نقالی می‌باشد.
دیدگاهتان را بنویسید