×

به قلم مهدی کیانپور؛
بی خبری از روز خبرنگار در مسجدسلیمان / مظلومیت خبرنگاران در شهر اولین ها

  • کد نوشته: 33954
  • ۱۳۹۹-۰۵-۲۷
  • خبرنگار دنیا و آرزوی مردمی از همه جا بریده است که به حق خود نرسیده اند، آنها در پس پرده تاریکی ها که کسی یار و یاورشان نیست به دنبال خبرنگارانی هستند تا وصف نامرادی هایی که روزگارشان را تیره و تار کرده با قلمی شیوا پاسخ دهند و خبرنگار با هنرش تاریکی ها را محو و روشنی ها را بسط می دهد.
    بی خبری از روز خبرنگار در مسجدسلیمان / مظلومیت خبرنگاران در شهر اولین ها

    مهدی کیانپوردیدگاه نیوز / به شهیدان اهل قلم شهید صارمی و خبرنگار شهید شهر اولین ها شهید قاسمی پور درود می فرستم و از اینکه محمود صارمی با شهادتش عرصه خبر و اطلاع رسانی را صاحب روزی به نام روز خبرنگار در تقویم کشور عزیزمان ایران کرد به روح پرفتوحش صلوات تقدیم می کنم که با عروجش ۱۷ مرداد را برای خبرنگاران تاریخ ساز کرد.

    جملات پذیرش توصیف خبرنگار را ندارند و این قداست قلم و حرمت خبرنگار است که در قاموس واژه ها نمی گنجد.

    خبرنگار دنیا و آرزوی مردمی از همه جا بریده است که به حق خود نرسیده اند، آنها در پس پرده تاریکی ها که کسی یار و یاورشان نیست به دنبال خبرنگارانی هستند تا وصف نامرادی هایی که روزگارشان را تیره و تار کرده با قلمی شیوا پاسخ دهند و خبرنگار با هنرش تاریکی ها را محو و روشنی ها را بسط می دهد.

    شان خبرنگاری آنقدر بالاست که در اکثر کشورهای پیشرفته جایگاه آنان در حد وزیر، مدیرکل و حتی فرمانداران برابری می‌کند ولی این جایگاه مدتی است در شهرستان ما به علل مختلفی که بیشتر نشات گرفته از رفتارهای قهرآمیز برخی مدیران بوده، دچار تزلزل شده که اصولا نه رسانه ها حال و هوای مطالبه‌گری دارند و نه خبرنگاران به واسطه اتفاقات ناگوار زیاد، پیگیر انتقاد و رسیدن به جایگاه خود هستند.

    ساعت ها به تندی از ۱۷ مرداد ۹۹ گذشتند و این روز هم به پایان رسید و گویا مدیران و مسئولان به ویژه فرمانداری شهر اولین ها که نماینده دولت و بالاترین رکن اجرایی دولت در شهر است بی خبر از روز خبرنگار است.

    آنچه از این روز برای همکارانم خبرنگاران عزیز و سختکوش ماند جز بی احترامی و قدرنشناسی نبود.

    هدف نه تخریب و زیر سوال بردن مدیران شهرستان است و نه اینکه چشم طمع داریم اما وقتی تلاشهای شبانه روزی یکسال گذشته را مرور می کنیم که در کرونا، سرما، گرما، باران، تعطیلات عید نوروز، تعطیلات هفته ای، مناسب ها، جشن ها و … از حق خانواده خود گذشتیم و آن گونه که باید برایشان وقت بگذاریم نگذاشتیم و در این اوضاع اقتصادی بصورت خوداسپانسری و دلی فقط برای اعتلای نام مسجدسلیمان بزرگ انجام دادیم آیا حق این قشر زحمتکش این است؟

    در روزهای گذشته کنجکاو بودیم بدانیم مسئولین و مدیران ادارات شهرستان در روز ۱۷ مرداد که به نام روز خبرنگار است در حال تدوین چه برنامه هایی هستند آیا بعد از یکسال تلاش شبانه روزی و انتشار اخبار و . . . تقدیری و تجلیلی می شود و یا اینکه ببینیم تا در روز خبرنگار چقدر احترام می گذارند؟؟ تا انگیزه ای باشد برای تلاش و دویدن برای سالی دیگر.

    اعتقاد داریم عشق خبرنگاران به شغل و حرفه خود باعث شده است که بسیاری از اهالی خبر مثل کوزه‌گری از کوزه شکسته آب بخورند. حق همه را بگیرند، صدای رسای مردم به مسئولان و گره گشای مشکلات شهر و حتی کشور باشند اما آنجا که پای حق و حقوقش در میان است؛ بماند.

    با همه سختی‌ها و مشقت‌ها، با همه نامهربانی‌ها و کم لطفی‌ها اما خبرنگاران به عشق برداشتن سنگی از پیش پای مردم پی همه سختی‌ها را به تنشان می‌مالند و پیش می‌روند.

    روز خبرنگار، روز تجلیل از مقام و جایگاه خبرنگار که نه، روزی است که جامعه می‌تواند برای لحظه‌ای هم که شده از همه آنچه زندگی یک خبرنگار را از دیگران متمایز می‌کند مطلع کند.

    حقیقتا این برایمان ثابت شد که برخی مدیران شان و جایگاه خبرنگاران را فراموش کرده اند و فقط در زمان نیازشان “خبرنگار” مهم می شود .

    هدف از بیان مطالب فوق این بود که مردم در جریان نا ملایمتی ها باشند وگرنه ما سالهای سال مطالبه مردم را اولویت خود قرار دادیم و با احترام نگذاشتن ذره ای ما را از اهداف خود دور نخواهد کرد.

    در پایان ضمن تبریک روز خبرنگار به همه همکاران عزیز امیدوارم دولت تدبیر و امید که خود را دولت دوستی با اصحاب رسانه نامیده گوشه چشمی هم به فرمانداری مسجدسلیمان داشته باشد و پیگیر این مسئله مهم باشد.

    نظر شما در مورد این مطلب چیست؟ نظرات خود را در پایین همین صفحه با ما در میان بگذارید.

    دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

    مطالب مشابه

    یک پاسخ به “بی خبری از روز خبرنگار در مسجدسلیمان / مظلومیت خبرنگاران در شهر اولین ها”

    1. سهیل نصیری گفت:

      خب یک سوال دارم شما خودتان چون با قلم وکاغذ و تاریخ وساعت کار میکنید همه روزها را میشماریید برای عده ای فقط ۱۰ و بیستم ماه مهم است وبرای عده ای ۲۷ تا ۳۰ هرماه ..برای عده زیادی هم اصلا ۱تا ۳۰ چیزی عوض نشده و نمیشود وروزمرگی هر روزشان .کاش مینوشتید چرا شهری که اولین روزنامه ها ی کیهان و اطلاعات را داشته و همچنین بیشترین گروهها واحزاب سیاسی را در این شهر داشته حال به این فراموشی و ناآگاهی رسیده.

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *