بشتابیم که هورالعظیم، گورالعظیم نشود!

هور غرق در آب است. نی‌ها برای نفس کشیدن سر از آب بیرون آورده‌اند. اردک سر حنایی و سیاه‌کاکل‌ها آسمان هور را پوشانده‌اند. گاومیش‌ها بی‌خیال اطراف، میانه هور لم داده‌اند. مرغابی‌های سانان و خوتکاها روی نیزارها خستگی دَر می‌کنند و هرازگاهی قایقی هور را می‌شکافد و جلو می‌رود. قایق‌ها که آرام می‌گیرند، می‌شود رقص ماهی‌ها را دید. اما هورالعظیم به دشت آزادگان در همسایگی هویزه که می‌رسد، تب به جانش می‌افتد.

ردپای آب را می‌شود در میانه چاله‌ها دید. سیاه‌کاکل‌ها با آسمان هور، اینجا قهرند. نیزارها رنگ زردی به خود گرفته‌اند و پا در خاک تفت‌زده برده‌اند. گاومیش‌ها هرکدام به گوشه‌ای خزیده‌اند برای درامان ماندن از دست‌ودلبازی آفتاب. لَجن‌ها اینجا میزبان تن تب‌زده گاومیش‌ها هستند و اما ماهی‌ها چند روز پیش خود را تسلیم تشنگی کردند. لاک‌پشت‌ها هم مرگ را راه نجات دیدند.

به کویر بیشتر شبیه است. صدای بی‌جان گوسفندان خبر از نبض زندگی می‌دهد اینجا. بقایای نخل‌ها و نیزارهای سال‌های گذشته شده سرپناه گوسفندان و بزها. مرغابی‌ها بی‌تاب گرمایند و مرغ‌‌‌ها نای قُدقُد کردن ندارند. سگ‌ها برای کمی سایه با هم در رقابت‌اند؛ سایه‌ای با هوای دم کرده دمای ۴۰ تا ۵۰ درجه.

خانه‌ها خلاصه شده‌اند در اتاقک‌های کوچک چندمتری سیمانی. خانه‌های «کصر» ایرانت‌های فلزی را روی سر کشیده‌اند. سیل که آمد همه‌ چیز را با خود برد؛ خانه‌ها، آغل‌ها و حتی بعضی از گوسفندان را. از آن روز به بعد «کصر» چشم به راه آبادانی ماند. حالا «سالبه» (رودخانه‌ای میان سوسنگرد و بوستان) هم با اهالی نامهربان است. آب از «سالبه» رفته و لجن‌ها همه‌ جا پهن‌اند تا اهالی از زخم‌هایی که بر دست و پایشان نشسته گلایه کنند. «بیشتر ما ناراحتی پوستی گرفتیم.»

امسال با کاهش بارندگی‌ها تالاب هورالعظیم مانند تالاب‌های دیگر در معرض خشک شدن و نابودی قرار گرفته است. از جمله دلایل این خشکی، عدم دریافت حقابه هورالعظیم و همچنین انتقال آب بین حوزه ای تالاب را به خشکی کشانده است.

حقابه هورالعظیم حدود ۲۵۰ میلیون متر مکعب است که حتی اگر همه این مقدار هم به تالاب اختصاص داده شود، با سوء مدیریت آب در این منطقه مانع از رسیدن این مقدار آب به تالاب می‌شود.

اختصاص کامل حقابه به این تالاب و جلوگیری از انتقال آب بین حوزه ای در منطقه می توان شاهد احیای تالاب هورالعظیم، این سرمایه گران‌بهای ملی، باشیم.

محیط زیست ایران سالهاست اوضاع و احوال خوبی ندارد چند سال که صنعت و توسعه ناپایدار زخم‌های ناگوار و درمان ناپذیری را به همراه فشار بسیار بالا به طبیعت ایران وارد می‌کند پس چاره‌ای نیست و همه باید دست به دست هم بدهیم و حیات و مماتمون را که به حفظ سلامت طبیعت گره خورده حفظ کنیم. تنهایی قصد دارد صدای محیط زیست ایران در نظام توسعه‌ای پایدار باشد.

مجموعه مستند تنهایی به تهیه کنندگی سعید نبی و کارگردانی سعید نبی و مریم خدیوی با موضوعات محیط زیستی از جمعه ۱۸ تیرماه روی آنتن شبکه یک سیما رفت.

تولید این مجموعه قصه محور مستند ۱۴ قسمتی از سال ۱۳۹۵ آغاز شده و تا ۱۴۰۰ به طول انجامید. فیلمبرداری این مجموعه در ۵ استان خوزستان، گلستان، مازندران، گیلان و تهران در ۴ فصل صورت پذیرفته است.

هورالعظیم سالهاست در جنگ برای زنده ماندن است، تالابی که دیروز مقدس بود و حیات بخش یک کشور، آنهم با پرچم خیبر، امروز و با همان سیاسیون و افرادی که جانشان را مدیون آن حیات آن بودند محلی شده برای نزاع و بهر کشی و زخم زنی‌های بی پایان آنهم به جانی که التماس می‌کند تا نجاتم دهید، چرا که اگر من بمانم ریه‌های شما هم سالم خواهد ماند و این یک معامله نیست بلکه یک حیات و جریان حیاتی است.در این مستند خواهم گفت که محیط زیست سیاسی نیست بلکه حیاتی است. این مستند شاید بتواند درد تالاب های ایران و درد هورالعظیم را به مسولان نشان دهد.

کارون و کرخه و هورالاعظیم جان ماست، جان خوزستانی ها است اما نه طبق نسخه ای که بدخواهان و قاتلان این مرزوخاک برای کشور می پیچند.

دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

امیر حیدری

سردبیر خبر روز، بیش از 16 سال است که در زمینه های تخصصی طراحی، توسعه، بهینه سازی و سئوسازی وب فعالیت می کند. وی از سال ۱۳۸۷ فعالیت خبری خود را در حوزه اخبار تکنولوژی آغاز کرده و از سال ۱۳۹۳ در حوزه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی شروع به فعالیت مستمر خبری کرده است. وی عضو هیئت مدیره شرکت رایسام نیز می باشد.