«تام» اصفهان حریف «ملوان» بندرانزلی نشد
امیر حیدری – دیدگاه نیوز / شبکه های اجتماعی هم مانند زندگی واقعی و محیط فیزیکی نیازمند رعایت آداب مخصوص به خودشه که در این مقاله سعی داریم بعضی از این نکات رو براتون به اشتراک بذاریم.
یه شخص با اتیکت کسی هست که آداب معاشرت رو نه تنها در محیط فیزیکی بلکه در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی هم رعایت کنه.
قطعا دانستن این آداب اجتماعی و عمل کردن به آن ها به بهبود روابط شما کمک بسیاری می تونه بکنه.
فقط کافیه شما بخواهید.
هر مطلبی را فورا به اشتراک نذارید
از آنجایی که در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی یک مطلب خیلی سریع می تونه پخش بشه و گاهی تقریبا همه ی مردم رو باخبر کنه، پس موقع فرستادن هر مطلبی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی باید حساسیت بیشتری به خرج بدیم و هر مطلبی که دستمون میاد، یا هر مطلبی که احساس می کنیم دوست و آشناهامون ممکنه ازش خوششون بیاد رو سریع ارسال نکنیم.
تقریبا همه مون شاهد کیلیپ های پخش شده ای از یه سری آدم ها رو توی اینترنت دیدیم. شخصی که ازش چیزی پخش شده دچار مشکلات زیادی از جمله به هم خوردن زندگی زناشویی، خجالت کشیدن از حضور در اجتماع یا مسخره شدن توسط دیگران و… شدند.
یا حتی گاهی به دلیل آگاه نبودن از یه سری مسائل و نداشتن اطلاعات کافی از یه موضوع، مطلبی رو با دیگران به اشتراک می ذاریم که باعث میشه شایعه ای در فضای مجازی پخش بشه و باز باعث رنجش دیگران بشیم یا ترس و وحشتی رو بین مردم ایجاد کنیم.
متاسفانه، فکر می کنم در این مورد خودتون انقدر شاهد موارد گوناگون بودید که دیگه نیازی به مثال زدن نباشه.
اما افراد با اتیکت و کسانی که آداب اجتماعی رو به خوبی بلدند جزو این دسته از افراد نیستند و چیزی رو فورا به اشتراک نمی ذارند.
دیگران را بدون اجازه به گروه ها اضافه نکنید
تقریبا هر کدام از ما حداقل یک بار بدون اینکه از چیزی خبر داشته باشیم یهو در گروهی اضافه شدیم پس خوب می تونیم این موضوع رو درک کنیم.
گاهی هم اصلا تمایلی به موندن در گروه هایی که ناخواسته بهشون دعوت شدیم نداشتیم و دنبال بهانه ای برای خارج شدن از این گروه ها می گشتیم.
اینکه ما بدون اجازه گرفتن از شخصی که قراره به گروه دعوت بشه، اون شخص رو به گروه اضافه کنیم نوعی بی احترامی به فرد میشه و خارج از آداب معاشرت است و کمترینش به این معنی است که آداب اجتماعی رو به خوبی بلد نیستیم و اتیکت خودمون رو خراب می کنیم.
اهداف هر گروهی که قصد عضو شدن در آن را دارید برسی کنید
قبل از اینکه بخواهید به هر گروهی اضافه بشید به این فکر کنید که اهداف این گروه چیه؟ و بعد به این فکر کنید که من چه هدفی رو دنبال می کنم؟ و در آخر اینکه آیا من دنبال همچین چیزی هستم و هدفی که این گروه دنبال می کنه می تونه به من کمک کنه یا خیر؟
بعد تصمیم گیری براتون راحت تر میشه و دیگه با خودتون روشن میشید که، خب حالا باید در این گروه عضو بشم یا نه.
اینکه بدون آگاهی و بدون برنامه ریزی توی هر گروهی عضو بشید باعث میشه هم تمرکزتون پایین بیاد و هم اینکه وقت تون رو صرف چیز هایی می کنید که توی زندگی هیچ کمکی نمی تونه بهتون بکنه و چه بسا افراد غریبه ای هم در این گروه ها باشند که باعث بشه مشکلاتی برای شما به وجود بیاد و آرامش شما بهم بریزه.
حریم خصوصی
یکی از مواردی که خیلی بباید بهش توجه داشته باشیم بحث حریم خصوصیه، یعنی چه در مورد خودمون و چه دیگران مراقب حریم خصوصی باشیم، چه در زندگی در محیط فیزیکی و چه در فضای مجازی یا شبکه های اجتماعی.
اینکه هر عکس یا فیلمی رو از خودمون توی صفحه ی شخصی مون نذاریم که به راه های مختلف دست بعضی از افراد بیافته و بتونن ازش سوء استفاده کنند یا در محیط اینترنت پخش بشه.
یا مطالب و عکس های خصوصی رو از خودمون به اشتراک نذاریم که باعث بشه دیگران به خودشون اجازه بدن وارد حریم خصوصی ما شده و کم کم در مورد مسائل مختلف زندگی اظهار نظر کنند و شما بازیچه ی دست دیگران بشید.
و همین طور که دوست نداریم دیگران ما رو بازیچه دست خودشون کنند و یه سری چیز ها رو حریم خصوصی خودمون می دونیم پس به دیگران هم احترام بذاریم و به خودمون این اجازه رو ندیم که وارد حریم خصوصی دیگران بشیم.
یه مثال خیلی واضحش می تونه تجسس در زندگی افراد معروف مثل هنرپیشه ها، فوتبالیست ها و… باشه که گاهی انقدر به این تجسس و موشکافی تو زندگی افراد معروف می پردازند که باعث میشن تعادل زندگی یا آرامش شون رو از دست بدن.
یهو از گروه خارج نشید
گاهی اوقات به این نتیجه می رسیم که بودن در گروهی از شبکه های اجتماعی برامون تعریفی نداره یا با یکی از اعضای گروه دعوامون میشه و به این نتیجه می رسیم که از گروه خارج بشیم و یا هر دلیل دیگه ای که تصمیم می گیریم دیگه توی اون گروه نباشیم، باید بهتون بگم که بدترین راه اینه که یهو و بدون هیچ خبری از گروه خارج بشید.
AMIR left the group…
به راحتی لفت می دیم و میریم..
اما اگر در زندگی واقعی و فضای فیزیکی وقتی با جمعی از دوستان داریم حرف می زنیم و یهو یه نفر بدون خداحافظی ولمون کنه و بره بهمون بر می خوره و ناراحت می شیم چون احساس می کنیم داره بهمون بی احترامی میشه.
یا خودمون هم بدون خداحافظی جمع دوستان رو ترک نمی کنیم.
پس چرا در فضای مجازی به راحتی این کار رو انجام می دیم و بدون خداحافظی گروهی رو ترک می کنیم؟
بهترین راه اینه که با یه خداحافظی مودبانه و یا گفتن دلیل جمع رو ترک کنید.
چون افرادی که در اون گروه عضو هستند هم انسان های واقعی هستند نه ربات پس باید بهشون احترام بذاریم.
مسائل و مشکلاتتان را در گروه بازگو نکنید
همونطور که در بحث آداب معاشرت گفتیم یکی از مواردی که یه شخص با اتیکت رعایت می کنه اینه که در گفت و گو ها و دور همی ها از مسائل و مشکلات صحبت نمی کنه.
این قانون در فضای مجازی هم صدق می کنه یعنی بهتره در گروه ها هر چیزی رو به مسائل و مشکلات سوق ندیم و بیشتر در مورد نکات مثبت صحبت کنیم چون عده ای اصلا دوست ندارند از مسائل و مشکلات شما یا حتی جامعه چیزی بشنوند، با این رفتار بهشون احترام می ذاریم و کاری نمی کنیم که افراد گروه حالشون گرفته بشه.
مثلا شخصی با همسرش نمی تونه به توافق برسه و این مسائل پای اونا رو به دادگاه کشونده و در گروه دوستان این موضوع رو باز می کنه و شروع می کنه به صحبت کردن و عده ای هم شاید کنجکاو بشن و شروع کنن به سوال و جواب کرن ولی ممکنه حتی یه نفر دوست نداشته باشه از مشکلات دیگران خبر داشته باشه و موندن توی اون جمع براش آزار دهنده میشه.
پیام ها به صورت متن یا صوت؟
ارسال متن یا صوت هر کدام می تواند در موقعیت هایی بهتر باشد.
مزیت صوت اینه که لحن و احساسات به خوبی منتقل می شوند و احتمال برداشت های اشتباه یا سوء تفاهم ها پایین تر می آید و از معایبش هم اینه که گاهی وقت ها افراد در موقعیتی هستند که امکان گوش دادن به وویس ها براشون سخته یا وقت بیشتری ازشون گرفته میشه.
و مزیت پیام متنی نسبت به صوت اینه که شخص با یه نگاه کردن می تونه پیغام شما رو درک کنه اما احساس و لحن رو منتقل نمی کنه.
بعضی از افراد دوست دارند همیشه پیام ها رو به صورت وویس دریافت کنند یا اینطور براشون راحت تره و ما هم براشون به صورت صوتی ارسال می کنیم.
در عین حال بعضی از افراد هم میگن من در موقعیت هایی نیستم که بتونم به صوت گوش بدم و بهتره برام تایپ کنید.
پس بهتره مخاطبمون رو بشناسیم و متناسب با اون شخص انتخاب کنیم که بهتره بنویسیم یا ضبط کنیم.
مثلا افرادی که کسب و کار اینترنتی دارند و از طریق پیام رسان ها به سوالات بسیاری از مشتریان پاسخ میدن، ما خیلی راحت می تونیم براشون وویس ارسال کنیم چون اون شخص کارش اینه و دیگه اجازه گرفتن یا مخاطب شناسی کردن اینجا معنی نداره.
اما ممکنه بخواهیم سوالی رو از یکی از دوستان یا همسر و … بپرسیم که دیگران بهتره از این مکالمه بویی نبرند؛ اگر مجبوریم از طریق پیام رسان ها باهاش صحبت کنیم خب بهتره به صورت متنی باشه تا مطمعن بشیم مخاطبمون راحت می تونه پیام رو بخونه چون اگر به صورت صوتی باشه ممکنه در موقعیتی باشه که بخاطر افرادی که اطرافش هستند نتونه به صوت گوش کنه و اگر امکان داشته باشه می تونیم باهاش تماس بگیریم.
پیام های تکه تکه نفرستید
..
مثال اول
- سلام خوبی؟
- چی کار کردی؟ به محمد گفتی؟
- که من ۵ تومن رو برای چی می خوام؟ و زود بهش بر می گردونم؟
..
مثال دوم
- سلام.
- خوبی؟
- چه
- خبر
- ؟
- چی کار
- می کنی
- ؟
یه مورد دیگه که در شبکه های اجتماعی توصیه میشه بهش توجه داشته باشید اینه که وقتی به شخص یا گروهی پیام میدید بهتره که متن رو کامل بنویسید و بعد ارسال کنید که با رعایت این مورد هم باز یکی از اصول آداب اجتماعی رو در نظر گرفتید.
اینکه متن رو به صورت تکه تکه بنویسید اصلا جالب نیست و شاید حس خوبی رو هم به مخاطب تون منتقل نکنه.
می تونید به این صورت بنویسید.
مثال
سلام، چطوری؟ در مورد موضوعی که باهات صحبت کرده بودم که به امیر انتقال بدی لطفا این رو هم اضافه کن که تا آخر تیر ماه من تمام مبلغ رو بر می گردونم و خودش هم می تونه توی سود این کار شریک بشه. ممنونم
با رعایت این نکات با اتیکت خواهید بود.
مثل حرفه ای ها رفتار کنید.
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
سردبیر خبر روز، بیش از 16 سال است که در زمینه های تخصصی طراحی، توسعه، بهینه سازی و سئوسازی وب فعالیت می کند. وی از سال ۱۳۸۷ فعالیت خبری خود را در حوزه اخبار تکنولوژی آغاز کرده و از سال ۱۳۹۳ در حوزه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی شروع به فعالیت مستمر خبری کرده است. وی عضو هیئت مدیره شرکت رایسام نیز می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید