چه بر سر تئاتر شیراز آمده است؟

به گزارش خبرروز، مرتضی سعیدیان فعال تئاتر در یادداشتی تحت عنوانِ “چه بر سر تئاتر شیراز آمده است؟” آورده است؟

از دهه ۷۰ و اولین حضورهایم در جشنواره های تئاتر استان فارس سالهای زیادی می گذرد و در همه ی این سالها تیاتر شیراز را دنبال می کردم.
از سال ۱۴۰۱ بنابه شرایطی به شیراز آمدم؛ ولی جز سکون تئاتری چیزی ندیدم.( تعداد اندک اجراهایی که در این مدت بوده اصلا و اصلا درخور هنر نمایش در شیراز نیست)
شهری که می تواند هر شب و هرماه در سالن هایش اجراهای تئاتر برای انواع طیف مخاطبان بر روی صحنه داشته باشد، بیشتر در سکون به سر می برد و هیچ پویایی نمایشی در آن نمی بینیم.

مشکل از کجاست؟؟؟
آیا سیستم اداری اداره فرهنگ و ارشاد مانع این پویاییست؟
آیا هنرمندان دیگر انگیزه ای برای تولیدات نمایشی ندارند؟
آیا عدم بازدهی مالی باعث کم بودن اجراهای عموم در سطح شهر شده است؟

از سوی دیگر نهادها و مراکز دیگری غیر از اداره فرهنگ و ارشاد وجود دارد که آنها نیز عملا بدون فعالیت هستند. چرا مراکزی همچون کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان در شیراز عزمی برای تولیدات نمایشی ندارند؟
و سوالاتی همچون:
هنرمندان تئاتر چرا خانه نشینی را بر تولید و اجرا ارجحیت داده اند؟
چرا شهر فرهنگ و هنر نباید هنرمندانش در صف اجرا می بودند و اجرا پشت اجرا بر روی صحنه ها می رفت؟

متاسفانه این روند باعث از دست دادن مخاطب می شود و نیاز هست اجراها استمرار داشته باشد. باید بتوانیم در شیراز به تولیدات مکرر و جذب مخاطب و درآمدزایی دست پیدا کنیم.

اما سوال دیگری مطرح می شود که چرا سالن ها خالی هستند و تماشاگر آنچنان که باید از کارهای نمایشی استقبال نمی کند؟
گاهی اجرایی با کلی سختی تولید می شود ولی کمبود مخاطب، خستگی را بیشتر می کند.
چرا در شهر کوچکی مثل بهبهان، یک نمایش کودک یا بزرگسال چندصدمیلیون می فروشد ولی در شهر بزرگ شیراز با این قدمت هنری و نمایشی با مشکل مخاطب روبرو هست؟
به نظرم باید جدی تر به مساله مخاطب در شیراز و کل استان نگاه کرد و ببینیم علت عدم استقبال مردم از اندک اجراهای شیراز و استان در چیست؟
من شیراز نبودم و تازه به شیراز آمدم. شما دوستان هنرمند ساکن در شیرآز باید الان بدانید ذائقه و سلیقه ی مخاطب شیرازی چه نمایش ها با چه موضوعاتی را می پسندد.
اینکه درطول سالیان و بخاطر مسائل اقتصادی، خیلی از هنرمندان ، دیگر توان تولید تئاتر را پیدا نکردند و وارد مسیرهای دیگری شدند؛ مساله ایست که در کل کشور اتفاق افتاده است؛ اما اعتقاد دارم هنرمندان هنرهای نمایشی در کنار هم باید شرایطی را فراهم کنند که تولیدات نمایشی از سر گرفته شود و مثل تهران، هرشب در سالن های شهر شیراز، تئاتری درحال اجرا باشد. تئاتر در شیراز می تواند دوباره مخاطب را به سالن ها بکشاند.
برای این مهم از نظر من چند شرط وجود دارد:
۱- حضور دوباره هنرمندان باتجربه تئاتر به عرصه تولید
۲- توجه به نیاز مخاطب امروز
۳-توجه به اسپانسرینگ و جذب بخش خصوصی باوجود اینهمه شرکت های بزرگ در شیراز
۴- همدلی و همیاری هنرمندان نمایش
۵-حمایت هنرمندان از آثار دیگر هنرمندان در شاخه های مختلف
۶-اولویت بر تولید آثار نمایشی باکیفیت
۷-فعال شدن دوباره انجمن نمایش استان در جهت مدیریت هدفمند اجراهای نمایشی
۸-فعال شدن مراکزی همچون: مرکز تولید تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و حوزه هنری
۹-جذب مشارکت و انعقاد تفاهمنامه با معاونت های فرهنگی سازمانها و اداراتی همچون: شهرداری، استانداری، قوه قضاییه، میراث فرهنگی،بسیج هنرمندان،بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس،بنیاد برکت و ….

“بجای اینکه هر نفر، ده قدم بردارد، می بایست ده نفر یک قدم بردارد تا پیشرفت ایجاد شود”

مرتضی سعیدیان

دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

محمد ناصری‌راد

خبرنگار دیدگاه نیوز در شهر شیراز می باشد. وی مستندساز، تدوینگر و عکاس شیرازی است که فعالیت خود را از سال ۸۸ با انجمن سینما جوانان شروع کرده و ساخت مستندهای “دروازه حقیقت”، “من میخوام معتاد بشم”، “طاووس ها پرواز را نمیفهند”، “سوداگرانِ بی سودا”، “وداع”، “آبفروش” و “کتایون” را در کارنامه دارد، وی در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، هنری و سینمایی قلم می‌زند .