گاهی این احساس به ما دست میدهد که زندگی بیمعنا است و هیچ چیز سر جای خود نیست. به نظر میرسد رویدادهای بیرونی در کنترل ما نیستند و آشوب درونی هم ما را کلافه میکند. اما در زیر این آشفتگی و بههمریختگی، الگوهای بنیادینی بر هستی حکمفرما هستند که اگر به آنها توجه کنیم، میتوانیم دوباره معنایی به زندگی خودمان ببخشیم.
به طور متوسط یک انسان ۲۶ سال از عمرش را در خواب است. جالب است بدانید که بیش از ۸ سال از عمرمان را ما انسانها پای تلویزیون میگذاریم. البته بعید نیست با گسترش هرچه بیشتر رسانه های اجتماعی خیلی زود این اعداد دستخوش تغییراتی بزرگ شوند.
صدای جیغ و گریه شدید نوزاد، صحنه اول تیتراژ فیلم است. همین طور که صدای گریه شدیدتر میشود، اسم گرفتار وسط صفحه تلویزیون نقش میبندد و … ۲ هفته گذشته یکی از پربینندهترین شبکههای رسانه ملی شاهد پخش سریالی بود به نام آقای گرفتار؛ سریالی که در بازه زمانی ساخته شد که کشور، سیاست کاهش جمعیت را بر اساس شاخصهای جمعیتی در پیش گرفته بود.