به گزارش دیدگاه نیوز، با نزدیک شدن به پایان فعالیت اعضای چهارمین دوره شوراهای اسلامی شهر روستا، گمانه زنی ها درباره شهردار آینده تهران بیشتر شده است. ارائه لیست هفت نفره، استعفای برخی اعضای نامزدهای شهرداری و چون و چراها درباره ملاک های انتخاب شهردار و … نمونه هایی از اخباری است که در رسانه ها و شبکه های اجتماعی در اینباره منتشر می شود. در این میان برخی اظهار نظر ها نیز بر اولویت برنامه محوری بر شخص محوری در انتخاب شهردار آینده تاکید دارند.
انبوه اخباری که در این ارتباط به گوش می رسد در کنار ضرورت ها، چالش ها و مسائلی که در حوزه مدیریت شهری به ویژه در کلان شهر تهران مطرح است، پرسش هایی ایجاد می کند از جمله؛ در انتخاب شهردار آینده تهران، اولویت با شخص خواهد بود یا برنامه؟ برای سکانداری مدیریت شهر تهران چه ملاک هایی باید نظر قرار گیرد تا بتواند این کلان شهر را به حکمروایی خوب شهری نزدیک سازد؟
تهران کلان شهری پر جمعیت است که نقطه ثقل سیاسی- اقتصادی و اجتماعی- فرهنگی کشور به شمار می رود. این کلان شهر مهم افزون بر ظرفیت ها و نقاط قوتی که در خود دارد، دارای مسائل و چالش های فراوانی است. جمعیت فزاینده، مشکل ترافیک وحمل و نقل درون شهری، تراکم ساخت و ساز، بافت های فرسوده و از همه مهمتر معضلات زیست محیطی همچون آلودگی هوا، کمبود منابع آب و … چالش هایی هستند که کلان شهر تهران با آن دست و پنجه نرم می کند و حل و گشایش آنها به مدیریتی کارآمد و شایسته نیازدارد.
مدیریت شهری، موضوعی تخصصی وچند بعدی است و شهردار باید از تخصص و توانایی لازم جهت برنامه ریزی و اداره امور شهری بهره مند باشد. از طرفی شهرداری، منصبی فراجناحی است فردی که به عنوان شهردار انتخاب می شود باید در اداره شهر به دور از بازی گروه ها و جناح های سیاسی عمل کند. دخالت گرایش های سیاسی در مدیریت شهری، اداره شهر را با مسائل و بحران های مختلفی روبرو می سازد. برای مثال حل چالش های حوزه محیط زیست شهری علاوه بر تدبیر مدیران و کارشناسان شهرداری به همکاری و همفکری همه دستگاه ها نیاز دارد. سیاست زدگی مدیران شهری در این زمینه موجب شده نه فقط از مسائل و بحران های موجود گره گشایی نشود، بلکه توسعه پایدار شهری در خلاء تعهد مدیریتی و بازی های سیاسی مدیران شهرداری به تاخیر افتد.
تهران کنونی اگر چه شهری مدرن است، اما مشکلات مذکور باعث شده به لحاظ توسعه پایدار؛ شهری پرچالش جلوه کند. این مسائل از یک سو و قرار گرفتن کلان شهر تهران به عنوان مرکز سیاسی و اقتصادی کشور و سیاست زدگی مدیریتی بر اهمیت جایگاه شهرداری و ملاک های انتخاب شهردار تهران افزوده است.
موضوعی که در انتخاب شهردار ضرورت دارد، ارائه برنامه های مناسب به منظور رهایی از مسائل موجود و تحقق شهر مطلوب در سایه مدیریت کارآمد و آینده نگر است.
مدیریت شهری در ایران همواره از سیاستگذاری های نامتوازن، غیر کارشناسی و مقطعی آسیب دیده است از این رو معیار برنامه محوری در انتخاب شهردار در شرایطی مزیت به شمار می آید که برنامه های ارائه شده حاصل بررسی های میدانی و آینده پژوهی خبرگان در حوزه های مختلف مسائل شهری باشد به گونه ای که ضمن کاهش انحرافات و آسیب های اجتماعی و زودون عوامل مساله ساز شهری؛ بسترهای محیطی، فرهنگی و اجتماعی لازم را برای شکوفایی توانمندی ها، جلب مشارکت شهروندان و ارتقای سطح کیفیت زندگی شهری در بلند مدت فراهم نماید.
شخص محوری در انتخاب مدیران، یکی از چالش های کشور به ویژه در حوزه مدیریت شهری به شمار می رود. به رغم توسعه شهری در ایران، خاص گرایی به جای عام گرایی، رابطه به جای ضابطه مندی، قانون گریزی به جای قانوگرایی و … مسائل و مشکلاتی هستند که در نظام مدیریتی به ویژه در حوزه مدیریت شهری به وضوح دیده می شود. این مسائل نه تنها به حل مسائل شهری کمک نکرده بلکه چالش های بسیاری در حوزه های مختلف شهری ایجاد کرده است.
موضوعی که امروزه در مدیریت شهرها به آن بسیار توجه می شود، زمینه سازی برای تحقق حکمروایی خوب شهری است. این هدف با در نظر گرفتن شاخص هایی همچون کارآمدی و پاسخگویی مدیران و مسوولان شهری، شفافیت در برنامه ریزی ها، مشارکت و نظارت شهروندان در اداره امور شهری و … میسر می شود. مبحثی که ضرورت توجه به آن در انتخاب شهردار آینده تهران احساس می شود. با توجه به آنچه گفته شد باید منتظر ماند و دید آیا در انتخاب شهردار تهران، شخص محوریت خواهد داشت یا برنا
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
بدون نظر! اولین نفر باشید