برای غلامپور و زبانی که دیر «باز» می‌شود؛ امان از قرارداد ۳ میلیاردی!

به گزارش دوشنبه‌شب دیدگاه نیوز، در روزهای اخیر هر چقدر با خودمان کلنجار می‌رویم که از بهزاد غلامپور انتقاد نکنیم، نمی‌شود که نمی‌شود! مربی دروازه‌بان‌های استقلال که بعد از پایان مدیریت فرشید سمیعی، ترک عادت نکرد و مسیر همیشگی و تکراری خود را پیمود. او بلافاصله بعد از تغییرات مدیریتی در استقلال، مصاحبه‌ای تقریباً مفصل انجام داد و نقدهایی به سمیعی وارد کرد که عجیب بود و قابل توجه!

به فرشید سمیعی کاری نداریم. بحث ما مدیریت استقلال است و رفتار بهزاد غلامپور. این هم مهم نیست که سمیعی موفق بوده یا نه؛ توانسته انتظارات را بر آورده کند یا در این مسیر ناکام بوده است؛ این‌ها را بگذارید کنار. مهم صحبت‌هایی است که غلامپور انجام داده و مدیریت را عامل اصلی ناکامی استقلال دانسته است.

غلامپور که دوست داشتیم همیشه خاطره‌ای خوب از او در ذهن‌مان بماند، درست یک روز بعد از تغییرات، لب به انتقاد گشوده و زمین و زمان را به هم بافته که: «ای مردم، ای هواداران استقلال، تنها مقصر ناکامی تیم، مدیریت بود و بس. این ناکامی دستپخت سمیعی است، ما هیچ تقصیری نداشتیم! ما بهترین عملکرد را ارائه دادیم اما مدیرعامل نتوانست موفقیتی به دست بیاورد.»

غلامپور حتی اگر درست بگوید که احتمالا چنین نیست، نباید چنین رفتاری را از خود نشان می‌داد. او سال‌هاست سیدحسین حسینی را آماده حضور در مسابقات می‌کند. آیا پر نوسان‌تر از حسینی سراغ دارید؟ یک روز ۱۰۰ است و روز بعد ۳۰! این وظیفه غلامپور است که او را همیشه در یک سطح نگه دارد که متأسفانه در انجام این وظیفه ناموفق بوده است.

پرورش دروازه‌بان یکی از وظایف غلامپور در تمام سال‌های اخیر بوده؛ در استقلال کدام دروازه‌بان را دیده‌اید که از او به عنوان گلری آینده‌دار یاد شود؟ غلامپور در انجام این فعالیت‌ها به قدری مستأصل بوده که استقلال ۲ سال قبل مجبور شد برای رضایت‌نامه محمدرضا خالدآبادی بالغ بر ۱۰ میلیارد تومان پرداخت کند و او را از هوادار به خدمت بگیرد. راستی، خالدآبادی کجاست آقای غلامپور؟ چند بار از او استفاده کردید؟

باز هم تکرار می‌کنیم که نمی‌خواهیم غلامپور را فنی نقد کنیم. خصوصیات رفتاری او در قبال مدیران مختلف، متأسفانه صدای دوستان او را نیز در آورده است. زمانی که علی خطیر، مدیرعامل اسبق استقلال از این باشگاه جدا شد، غلامپور به او هم تاخت و گفته می‌شود که در محافل خودمانی فعالیت‌های این مدیرعامل جوان را نیز زیر سئوال برد.

می‌گویند غلامپور حتی به دوست قدیمی خود، جواد نکونام هم رحم نکرده و در اردوی استقلال (در عربستان) او را نیز به باد انتقاد گرفته و زیر تیغ برده است. آن‌هم مقابل موسیمانه و زمانی که بحث بدنسازی تیم در تابستان و مشکلات بدنی بازیکنان مطرح شد!

وقتی غلامپور، نکونام را مورد لطف قرار می‌دهد، چه انتظاری وجود دارد که واکنش مثبتی به مدیرعامل سابق استقلال نشان بدهد؟ این یک رفتار عجیب است که او از خود به نمایش گذاشته و به نوعی بی‌اعتمادی را باب کرده است. اما سوال اصلی از غلامپور؛ «چرا این انتقادها را زمان مدیریت فرشید سمیعی به زبان نیاوردی؟ آیا آن زمان همه چیز بر وفق مراد بود؟ آیا مشکلی وجود نداشت که در مصاحبه بتوان به آن اشاره کرد؟»

شاید دلیل سکوت غلامپور در دوران مدیریت سابق، همان قرارداد حدود سه میلیاردی است! قراردادی که به نظر می‌رسد باتوجه به عملکرد سینوسی حسینی و عدم پرورش و حضور گلری ششدانگ روی نیمکت آبی‌ها، بیشتر از خدماتی است که غلامپور به استقلال و دروازه‌بان‌های این تیم ارائه می‌دهد. این مبلغ می‌تواند یکی از دلایل سکوت غلامپور در دوران مدیریت سمیعی باشد. حالا که او رفته، غلامپور هم لب به انتقاد گشوده و البته به تمجید از مدیران جدید پرداخته است. فارغ از اینکه بداند آن‌ها هم نظری روی او ندارند و به‌دنبال انتخاب یک مربی دروازه‌بانی مجرب و وفادار هستند.

به این جمله قدیمی توجه کنید: «کسانی که در نبودتان از شما دفاع می‌کنند، وفادارترین دوستانی هستند که دارید.» این دقیقاً خلاف رفتاری است که بهزاد غلامپور در قبال افراد مختلف انجام می‌دهد. معمولاً وقتی سن و سال یک نفر بالاتر می‌رود، پخته می‌شود اما در مورد غلامپور، گویا این جملات کارایی ندارد. او منتقد است، البته فقط زمانی که مدیریت تغییر می‌کند. تا وقتی مدیرعامل هست، همه چیز گل و بلبل است اما وقتی می‌رود، می‌شود مقصر اصلی.

بهتر است غلامپور رفتار خود را تغییر بدهد. در غیر اینصورت و با بی‌اعتمادی موجود، بعید است کسی با او همکاری جدیدی را آغاز کند. او تمام ذهنیت‌ها را نسبت به خود تغییر داد و حالا باید تلاش کند تا آن‌ها را ترمیم کند؛ اتفاقی که سخت، دشوار است!