به گزارش خبرروز، فیض شریفی، در یادداشتی با عنوانِ “بازگشت فلامینگو ها ؟” درباره ی مستند بازگشت فلامینگوها آورده است:
فکر کنم باید بر بالای این عنوان علامت سؤالی باید باشد که ” آیا فلامینگو ها دوباره بر می گردند ؟”
این امید کمی نیست .
کارگردان و دست اندر کاران خیلی مرارت کشیده بودند . معلوم بود ، ولی آیا آنها مثل فلامینگو ها راه پس و پیشی برای خود فراهم کرده بودند یا خیر ؟
صحنه های مهییجی خلق کرده بودند ، سمفونی و رقص فلامینگو ها در نمکزار بختگان در عین تلخکامی ، بسیار شکوهمند و زیبا بود .یادم به غزل زیبای مهدی حمیدی شیرازی ، ” مرگ قو ” آمد :”
شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد …
تو دریای من بودی آغوش وا کن
که می خواهد این قوی ، زیبا بمیرد .”
در این جا ، فلامینگو ها مرگ پرشکوهی ندارند ، در نمکزار گیر کرده اند و راه فراری ندارند .
راه گریز نیست ، جای ستیز نیست ، بر فرق خود بکوب ، گلتاج تیشه را …
کسی به فکر فلامینگو ها نیست ، کسی به فکر محیط زیست، کسی به فکر مردم نیست .
آیا فقط خشکسالی مقصر است ؟
خیر ، در بسیاری از ممالک محروسه، آسمان آنها مثل آسمان ما ، خسیس و بخیل است ولی رودخانه ها و دریاچه های آنها خشک نمی شود و به نمک زار تبدیل نمی شود .
کارگردان در این مورد امساک کرده است و خیلی به ریشه ها نپرداخته است ، شاید حق داشته باشد چون مسئولان ما تخصصی ندارند و در عصر اصطکاک فلزات و معراج فولاد به کار دگری مشغول اند .
کارگردان در فضای تنگ و ترشی گیر کرده است ، چه کار باید بکند ؟ مجبور است پازل وار تصویرها را کنار هم بگذارد و گاهی حذف کند به روایت روی بیاورد و به فکر آخرین فلامینگویی باشد که با طفل خردسال اش بی هدف در نمکزار بختگان پرسه می زند .
دست مریزاد ، ممنون، تا همین جا که آمدید ممنون !
عزت زیاد
ایام به کام
با مهر بسیار
فیض شریفی
سی ام بهمن ماه ۱۴۰۲
دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
خبرنگار دیدگاه نیوز در شهر شیراز می باشد. وی مستندساز، تدوینگر و عکاس شیرازی است که فعالیت خود را از سال ۸۸ با انجمن سینما جوانان شروع کرده و ساخت مستندهای “دروازه حقیقت”، “من میخوام معتاد بشم”، “طاووس ها پرواز را نمیفهند”، “سوداگرانِ بی سودا”، “وداع”، “آبفروش” و “کتایون” را در کارنامه دارد، وی در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، هنری و سینمایی قلم میزند .
دیدگاهتان را بنویسید