روزی که دیگر روز ما نیست …

به گزارش خبرروز، نوید جعفری کارگردانتئاتر و خبرنگار فرهنگی و هنری در یادداشتی با عنوان “روزی که دیگر روز ما نیست …” برای روز خبرنگار آورده است:

در ۱۷ مرداد های گذشته ، هر ساله مطلبی ، یادداشتی یا مقاله ای می نوشتم برای روز خبرنگار همگی را هم با عشق و نیت و باور قلبی ام نوشتم.
امسال هم از چند خبرگزاری و روزنامه لطف داشتند که اگر چیز جدیدی نوشتم برایشان بفرستم ولی واقعیت این بود دست و دلم به نوشتن نرفت.
و می دانستم این یادداشت کوتاه به درد هیچ روزنامه و رسانه ای نخواهد خورد پس برای خودم نوشتم به یادگار ، که بماند برای این اوقات.
روزی در زندگی هر آدمی هست که خسته می شود، دلش می گیرد و افسرده می شود، خصوصا وقتی با شوق و ذوق کاری را انجام دهی و بعد متوجه شوی در همه این سالها آنچه برای تو مهم بوده و برایش جنگیدی عملا برای بسیاری از جمله آنان که هر سال وعده و قول حل مشکلات را میدادند چندان هم جدی نیست و اهمیتی ندارد که اگر داشت نباید مشکلات چند سال بشود نقطه گفتگو و درد دل اهالی آن رشته.
اصولا مگر می شود هر سال گفت و گفت و گفت و در نهایت هیچ نشانه ای از بهبود که هیچ حتی نشانه ای از تلاش برای بهبودی هم مشاهده نکرد؟
خبرنگاری ، عکاسی ، روزنامه نگاری و اصولا اهالی رسانه بودن دیگر اهمیتی ندارد، چیزی شبیه هنرمند بودن ، این روزها همانقدر بساط هنربندان داغ است که بساط خبرنگار سرخودهای اینستاگرامی و بلاگرهای فیک و رسانه های زرد.

در شرایطی که انتشار روزنامه ها وابسته به رپورتاژ آگهی و تبلیغات شده و خبرگزاری ها هم جز اخبار تکراری یا انتشار اخبار دست چندم چیزی برای عرضه ندارند ، رسانه ای بودن هم شبیه سیستم کارمندی ادارات شده که برای رفع تکلیف سرکار حاضر می شوند بی آنکه از ان لذتی ببرند یا شور و شوقی برای کار داشته باشند.
با این تفاوت که کارمندها سر ماه حقوق و مزایا و بیمه شان سر وقت پرداخت می شود اما اهالی رسانه همین را هم ندارند.
در ساختار درام تعریف مشخصی وجود دارد که قهرمان قصه برای چیزی می جنگد و تلاش می کند که اگر آن را به دست نیاورد می میرد، الزاما نه مرگ جسمی که ممکن است روحش یا وجودش را از دست دهد و چیزی در وجودش بمیرد.
حالا هرچقدر آن موضوع اهمیتش بیشتر شود و دشواری های قهرمان افزون تر درام بهتری شکل می‌گیرد.
شرایط امروز اهالی فرهنگ و هنر و رسانه عجیب دراماتیک است، مانده اند ، می نویسند ، تلاش می کنند و اثری هنری تولید می کنند بدون دستمزد کافی و امنیت شغلی هزاران دشواری دیگر تا فقط بمانند و چیزی در وجودشان نمیرد و از دست نرود.
و خدا می داند تا چه زمانی این توان و این اعتقاد قلبی برای خلق کردن در آنها زنده بماند و چه زمانی تمام شوند و رها کنند.
همین و دیگر هیچ

۱۷ مرداد ۱۴۰۲
نوید جعفری
به مناسبت روزی برای خبرنگار

دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید