دولت ابراهیم رئیسی در قریب به دو سال حضور در قوه مجریه، تلاش کرده تا رابطه ایران با همسایگان را بهبود بخشیده و نزدیکی به آنها را جایگزین مذاکره با غرب کند. این روند، اخیرا به بهبود رابطه با ریاض منتهی شد و سلسله دستاوردهای اقتصادی و دیپلماتیک را در پی داشت.
با این حال بازندگان این بهبود رابطه، حالا تلاش میکنند تا بهنوعی، استراتژی بهبود رابطه را کمرنگ کرده و بر آن سایه اختلاف بیافکنند.
نمونه این تلاشها، ابتدا در آذربایجان رخ داد. کشوری که به دلیل نفوذ رژیم صهیونیستی، مواضعی ضد ایرانی اخذ کرد و مواضع رئیس جمهور این کشور، نگرانیها از امنیت مرزهای شمال غربی کشور را افزایش داد.
آذربایجان در حالی ۹ نفر را به اتهام جاسوسی برای ایران و انجام کودتا در این کشور بازداشت کرد که توضیح نداد چطور میشود ۹ نفره آن هم بدون کوچکترین نقشی در ارتش یا نهادهای امنیتی و دولتی، کودتا کرد!
پس از آنکه با سیاست تنشزدایی ایران، التهابات در آذربایجان مدیریت شد، نوبت به بهانهجوییهای افغانستان برای عمل به عهدنامه ۱۳۵۱ رسید. عهدنامهای که بر حق ایران در استفاده از آب هیرمند تصریح دارد.
طالبان که اخیرا از سیاست نرمش ایران برای برقراری رابطه با همسایه غربیاش به نفع خود استفاده کرده بود، ناگهان منکر این حق شده و مدعی شد حقآبه هیرمند داده شده است. ادعایی که تصاویر ماهوارهای آن را رد میکند.
طالبان حتی پا را از گلیم خود فراتر نهاد و به تندی پاسخ صراحت رئیس جمهور کشورمان در دفاع از حق ایران را داد. بیتردید این مواضع تحت تاثیر تحریک سرویسهای امنیتی غربی صورت میگیرد که میخواهند مرزهای ایران را ناامن نگه دارند.
شکست پروژه ناامنسازی غرب و جنوب غربی ایران، حالا آنها را متوجه مرزهای شرقی کرده است. طبیعی است ایران نخواهد گذاشت این تلاشها به نتیجه برسد و اعزام هئیت نظامی از تهران به کابل نشاندهنده این اراده است.
با این وجود گروه طالبان باید هوشیار باشد و تحت تاثیر القائات این جریانها، که جز تنشآفرینی در منطقه چیزی نمیخواهند و همواره خود را برنده هرگونه اختلاف و بازنده مصالحه منطقهای میدانند، قرار نگیرند.
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
بدون نظر! اولین نفر باشید