×
آخرین اخبار

در شهر شیراز
کلابیسم در موسسه میم برگزار شد

  • کد نوشته: 196150
  • ۱۴۰۳-۰۵-۰۹
  • 54 بازدید
  • کوبيست ها با تدوين يک نظام عقلانی در هنر کوشيدند مفهوم نسبيت واقعيت، به هم‌بافتگی پديده‌ها و تاثير متقابل وجوه هستی را به تصوير درآورند.
    کلابیسم در موسسه میم برگزار شد

    نمایشگاه آثار عکاسی کلاژ علی محمد عرفانی با عنوان “کلابیسم” در تاریخ یازده مرداد ماه هزار و چهارصد و سه در موسسه فرهنگی هنری میم گشایش یافت. این نمایشگاه همه روزه در ساعات ۱۶:۳۰ الی ۲۰:۳۰ تا تاریخ هفدهم مرداد ماه در موسسه فرهنگی هنری میم، به نشانی شیراز، خیابان قصردشت، روبرویِ عفیف آباد، ساختمان بانک کشاورزی، طبقه چهار، واحد هفت دایر است. محمد فلاح‌نیا، مدیر مجموعه فرهنگی هنری میم، در خصوص نمایشگاه، توضیحات زیر را ارایه داده است:
    کلابیسم
    ۱- کوبیست ها با تدوین یک نظام عقلانی در هنر کوشیدند مفهوم نسبیت واقعیت، به هم‌بافتگی پدیده‌ها و تاثیر متقابل وجوه هستی را به تصویر درآورند. شاید مهم ترین دستاورد زیبایی‌شناختی کوبیست‌ها، آن بود که به مدد برهم نهادن و در هم بافتن لایه‌ها، نوعی فضایِ تصویری جدید پدید آوردند. در این فضای کم عمق، بی آنکه شگرد‌هایِ سه بعد نمایی به کار برده شود، حجم و جسمیت اشیا نشان داده شد.
    ۲- کلاژ یا تکه چسبانی، اسلوبی است که در آن مواد و مصالح مختلف را بر یک سطح صاف می‌چسبانند. این تکنیک یکی از روش هایِ مورد علاقه‌یِ نقاشان کوبیست بود. فوتومونتاژ نیز نوعی تکنیک تکه چسبانی است که توسط برش هایی از عکس تولید می‌شود. بسیار پیش از همه گیر شدن برنامه هایِ ویرایش تصویر مانند فوتوشاپ که امکان ویرایش به صورت لایه های مجزا و بر هم نهادن آن ها را ایجاد می کند، گرافیست ها و افراد عادی با کنار هم قراردادن تکه هایِ بریده شده از تصاویر مختلف، تصویر جدیدی را خلق می‌کردند.
    ۳- در این نمایشگاه علی محمد عرفانی، تعدادی از عکس های پرتره که توسط خودش عکاسی شده است را به شیوه‌ای خاص برش داده و مجددا تکه چسبانی کرده است. خالق آثار، عکس دیجیتال را که خود از میلیون ها پیکسل تشکیل شده است، مجددا به پیکسل هایِ کوچک، اما این بار با ابعادی متفاوت تبدیل نموده و درست مثل دوربین و این بار نه به شیوه ای دیجیتال و خودکار که برایِ دوربین تعریف شده است، بلکه با دخیل کردن اراده‌یِ خود، با پیکسل‌هایِ جدید، تصویری جدید خلق کرده است. این فرایند امکان ایجاد درک و دریافت هایِ متعددی را نسبت به فرم و محتوای تصویر اولیه ایجاد کرده است.
    ۴- ارائه‌یِ این آثار تلاشی است تا مرزهایِ ارایه‌یِ عکس گسترش داده شود و سوالاتی را در ذهن ایجاد کند: تا کجا می‌توانیم از تکنیک هایِ غیر وابسته به دوربین برایِ ارایه ی عکس استفاده کنیم و پتانسیل هایِ نهفته در روش هایِ ارایه چگونه می‌توانند به ایجاد درک متفاوت ما از تصویر کمک کنند؟

    نظر شما در مورد این مطلب چیست؟ نظرات خود را در پایین همین صفحه با ما در میان بگذارید.

    دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

    نویسنده: محمد ناصریراد
    منبع: دیدگاه نیوز

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *