چرا میلیون‌ها جیرجیرک در آمریکا «زامبی» شده‌اند؟

در سراسر ایالات متحده، میلیاردها حشره بالدار برای جفت‌گیری از زمین بیرون می‌آیند، اما برای تعدادی از این حشرات بدشانس، عامل بیماری‌زای مرموزی وجود دارد که کنترل آن‌ها را به دست می‌گیرد و آن‌ها را به «نمک‌پاش‌های مرگ» پرنده تبدیل می‌کند. 

 قبل از اینکه بخواهید درها را قفل کنید و خودتان را پنهان کنید این را بشنوید: حشرات زامبی اگرچه شبیه داستان یک فیلم ترسناک به نظر می‌رسند، اما برای مردم، گیاهان و حیوانات خانگی کاملاً بی‌ضرر هستند. پس نگران نشوید و از راه دور به تماشای یکی از قدرتمندترین نیروهای طبیعت بنشینید که کنترل امور را به دست می‌گیرد. 

چرا جیرجیرک‌ها به زامبی تبدیل می‌شوند؟ 

در حال حاضر، دو گروه از آن‌ها (یکی از آن‌ها هر ۱۳ سال و دیگری هر ۱۷ سال ظاهر می‌شود) به صورت هم‌زمان در برخی از مناطق شرقی ایالات متحده ظاهر شده‌اند. کسانی که در مناطق ظاهر شدن این حشرات زندگی می‌کنند متوجه صدای ناهنجاری می‌شوند که اغلب حتی بلندتر از صدای ترافیک است. 

این وضعیت احتمالاً تا پایان ژوئن ادامه خواهد داشت، زمانی که بیشتر جیرجیرک‌ها می‌میرند و تخم‌هایشان را رها می‌کنند تا ۱۳ یا ۱۷ سال دیگر دوباره از زیر زمین بیرون بیایند. 

لارسون می‌گوید تنها استثنا یک پاتوژن (عامل بیماری‌زای) قارچی به نام  ماسوسپورا سیکادینا  (Massospora cicadina) است: «این پاتوژن احتمالاً غیرفعال است و هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند تا زمانی که جیرجیرک‌ها در بزرگسالی به بالای زمین بیایند». 

بدن معمولاً توخالی این حشرات وقتی به سطح می‌آیند، با تخم‌های سفید قارچ پر می‌شود. شکم آن‌ها باز و از هم جدا می‌شود و چیزی آشکار می‌شود که لارسون آن را «توده سفید گچی» توصیف می‌کند. 

وقتی تخم‌های قارچ در معرض قرار گیرند، آزادند تا زنجره‌های بیشتری را آلوده کنند. 

چگونه قارچ کنترل جیرجیرک‌ها را به دست می‌گیرد؟

تصور کنید یک‌سوم بدن شما پر از یک قارچ بیماری‌زای متخاصم شود. منطقی است که احساس خوبی نداشته باشید. با این حال، جیرجیرک‌های آلوده می‌توانند کار معمول خودشان را انجام دهند. در واقع، این قارچ حتی رفتار جیرجیرک‌ها را به روش‌های بسیار مهمی تغییر می‌دهد. 

لارسون توضیح می‌دهد: «آن‌ها می‌توانند رفتارهای عادی را به‌گونه‌ای انجام دهند که انگار آلوده نیستند و این چیزیست که به آن‌ها اجازه می‌دهد آلودگی را به اطراف منتقل کنند». 

رفتار طبیعی برای جیرجیرک‌ها چیست؟

پس از ۱۷ (یا ۱۳) سال زیرزمین بودن، جیرجیرک‌ها فقط به یک چیز فکر می‌کنند و آن یافتن جفت است. حشرات نر با تکان دادن شکم‌شان ماده‌ها را به خود جذب می‌کنند و همین رفتار سبب می‌شود حضور آن‌ها توأم با سر و صدای زیاد باشد. نرهای آلوده هم این کار را انجام می‌دهند و ماده‌های بی‌خبر را به سمت سرنوشتی شوم می‌کشانند. 

اما قارچ زامبی ترفند دیگری هم دارد. 

لارسون توضیح می‌دهد: «حشرات ماده در واکنش به این صداهای بلند و پرهیاهوی نرها، بال‌های خود را تکان می‌دهند. اما نرهای آلوده به قارچ هم شروع به تکان دادن بال‌های خود می‌کنند و نرهای دیگر را فریب می‌دهند تا فکر کنند هم‌نوعشان با یک ماده در حال جفت‌گیری است.» 

اینکه چگونه جیرجیرک‌ها می‌توانند با این همه تخم قارچ در بدنشان، باز هم به حرکت ادامه دهند، هنوز یک راز باقی مانده است، اما دانشمندان در سال‌های اخیر به سرنخ‌های کمی دست یافته‌اند. 

برای مثال، یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ که در مجله Fungal Ecology منتشر شد، نشان داد این قارچ نوعی  آمفتامین  تولید می‌کند، مانند آن‌هایی که به عنوان مواد محرک قوی انسانی کاربرد دارند. آیا این همان چیزی است که سبب می‌شود ماسوسپورا سیکادینا کنترل جیرجیرک‌ها را به دست بگیرد؟ 

لارسون توضیح می‌دهد که ما دقیقاً نمی‌دانیم این ماده روانگردان با حشرات چه می‌کند، اما آن‌ها را به نحوی تحریک می‌کند. این بخش زامبی‌ساز واقعی ماجرا است. آن‌ها رفتارهایی از خود بروز می‌دهند که خودشان را مشغول و زنده نشان دهند، در حالی که در واقع، چراغ روشن است اما هیچ کس خانه نیست!

آیا باید نگران جیرجیرک‌های زامبی‌شده باشیم؟ 

اولاً، نسبت حشرات آلوده بسیار کم است (کمتر از پنج درصد). با این حال، پنج درصد از میلیاردها یا شاید تریلیون‌ها حشره، جمع قابل‌توجهی از زامبی‌هاست. خوشبختانه، این قارچ مختص جیرجیرک‌ها است، بنابراین لازم نیست نگران آلوده شدن خودتان باشید. 

لارسون می‌گوید: «اگر جیرجیرک گرفتید، بدانید آن‌هایی که آلوده هستند به روشنی با بقیه تفاوت دارند. اگر قسمت‌هایی از بدن زنجره افتاد و چیزی شبیه یک توده گچی بود، جیرجیرک را بیندازید و دستتان را بشویید!»