تیم فوتبال پرسپولیس تهران در چارچوب هفته سیزدهم رقابتهای لیگ برتر در حالی در ورزشگاه غدیر اهواز به مصاف استقلال خوزستان قعرنشین رقابتهای لیگ برتر رفت که این بازی با نتیجه ۲ بر ۲ به پایان رسید و شاگردان یحیی گلمحمدی به سختی یک امتیاز از این بازی دشت کردند.
سرخپوشان فرصت این را داشتند تا با پیروزی برابر استقلال خوزستان شرایط خود را بهبود ببخشند اما وضعیت آنطور که گلمحمدی و شاگردانش میخواستند پیش نرفت. به دنبال توقف پرسپولیس برابر قعرنشین لیگ که پیش از این بازی تنها ۴ امتیاز کسب و بعد از گذشت ۱۳ هفته موفق به شکست تیمی نشده بود، موجی از انتقادات باز هم به سمت سرمربی پرسپولیس و شاگردانش روانه شد.
پرسپولیس در چند بازی اخیر خود اگرچه نتوانسته نتایج لازم را کسب کند اما موضوع حائز اهمیت آنجاست که این تیم حتی نمایش خوبی از خود ارائه نمیدهد و با این شرایط هیچ امیدی به موفقیت این تیم در فصل جاری نیست.
اگرچه پرسپولیسیها چند مهره کلیدی خود مثل مرتضی پورعلیگنجی، یاسین سلمانی و وحید امیری را به دلیل مصدومیت در اختیار ندارند اما باید پذیرفت که این تیم همین حالا نیز بازیکنان با کیفیتی را دارد که حضور آنها در ترکیب خیلی از تیمهای لیگ برتر یک آرزوست. در بدبینانهترین حالت ممکن پرسپولیس آنقدر بازیکن دارد که نمایش بهتری ارائه دهد یا برابر استقلال خوزستان قعرنشین و صنعت نفت آبادان ۱۰ نفره به برتری برسد. اما مشکل اصلی پرسپولیس چیست که بازیکنانش در حد و اندازه نام خود و پرسپولیس بازی نمیکنند؟
برای درک این موضوع باید به اتفاقات گذشتهای که پیرامون پرسپولیس رخ داد فلشبک زد. این تیم بعد از رقم زدن نخستین شکست فصل گلگهر سیرجان و بعد از صدرنشینی در لیگ برتر و برگزاری جشن قهرمانی سوپرجام ایران با یک شوک عجیب مواجه شد. یحیی گلمحمدی سرمربی سرخپوشان بعد از این بازی به دلیل عدم پرداخت مطالباتش در تمرینات این تیم حاضر نشد و به دبی رفت. با عدم حضور این مربی در تمرینات پرسپولیس، بازیکنان این تیم هم در آستانه بازی با پیکان اعتصاب کردند و تمرینات سرخپوشان تعطیل شد! آن هم فقط به دلیل پرداخت نشدن پول اعضای باشگاه که اول و آخر با هر نتیجهای به آنها خواهد رسید. بعد از شکست این تیم برابر سپاهان نیز مدیریت باشگاه در شرایطی ۱۰ درصد اعضای تیم را جریمه کرد که این موضوع باز هم با واکنش سرمربی همراه شد و بعد از تعطیلی مجدد تمریتات، بازیکنان در بیانیهای مشترک علیه مدیریت نسبت به این موضوع واکنش نشان دادند.
سرمربی پرسپولیس با این اقدام به بازیکنان چه سهوی یا چه عمدی این پیام را القا کرد که مسائل مالی مهمتر از عِرق به پیراهن و تعصب به تیم بزرگ پرسپولیس است و شد آنچه نباید می شد. پرسپولیس به روزگاری رسید که در ۱۵ سال اخیر هرگز آن را تجربه نکرده بود و همین موضوع سبب شد تا بازیکنان نسبت به شرایط این تیم بی تفاوت باشند.
اما نکته مهم و قابل اشاره در خصوص شرایط کنونی سرخپوشان که حائز اهمیت است چیز دیگریست. قهر و آشتیها متمادی گلمحمدی شرایطی را در پرسپولیس به وجود آورده که شاید در تاریخ این باشگاه بی سابقه است و آن چند دسته شدن بازیکنان است. در بین بازیکنان پرسپولیس باندهایی تشکیل شده که چند تن از بازیکنان مطرح پرسپولیس هدایت این باندها را بر عهده دارند. این باندبازیها باعث شده هر کسی ساز خود را بزند و دیگر هیچ اتحادی بین بازیکنان این تیم وجود نداشته باشد. اتحادی که سرخپوشان را با ۱۴ بازیکن به فینال آسیا رساند اما حالا خبری از آن روزهای با شکوه نیست.
سرمربی پرسپولیس که در یک ماموریت غیرممکن این تیم را فاتح دوگانه کرد اما حالا در گرداب خودساخته خودش و پرسپولیس در حال غرق شدن هستند. با این شرایط گلمحمدی برای رسیدن به روزهای اوج خود با پرسپولیس باید ابتدا رختکن تیم را فتح کند اما حالا با ناز و ادا و عدم مسئولیت پذیری کار را به مویی رسانده که در حال پاره شدن است.
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
بدون نظر! اولین نفر باشید