پایان یک نمایش ابزورد؛ کلیدواژه «سردرگمی» رمز شکست تیم ملی فوتبال در جام جهانی

به گزارش خبر فوری، جام جهانی با همه تلخ و شیرینی هایش برای تیم ملی ایران به پایان رسید. با وجود امید فراوان به تیم ۲۰۲۲ ایران، اما این تیم هم نتوانست ماموریت چند ده ساله را به پایان رسانده و به مرحله یک هشتم نهایی صعود کند.

با وجود پتانسیل بالای فنی تیم امسال ایران و امیدهای بسیاری که به آن داشتند اما از چند ماه پیش مشخص بود که این تیم به موفقیت نمی رسد. این تیم در تمام زمینه ها سردرگم بود. «سردرگمی» که عامل اصلی شکست تیم کیروش بود، خود را در تمام زمینه ها نشان می داد. در این گزارش قصد داریم حضور این عامل را در تمام زمینه های فنی و غیر فنی تیم ملی بررسی کنیم:

سردرگمی در هدایت

جنجال شورش بازیکنان علیه دراگان اسکوچیچ حتما در خاطر فوتبال دوستان است. گروهی از بازیکنان تیم ملی علیه دراگان به پاخواسته و او را در حد تیم ملی ندانستند. بعد از شکست تیم ملی به کره جنوبی و الجزایر این انتقادها بیشتر شد. از آن سو، گروهی از بازیکنان به رهبری سردار آزمون از  اسکوچیچ حمایت کردند. دو گروه از بازیکنان شروع به انتشار پست های مختلف و متناقض در رابطه با اسکوچیچ کردند. این اتفاق باعث شد فدراسیون وقت فوتبال هم سردرگم شود و نداند که باید اسکوچیچ را اخراج کرده یا از او حمایت کند. با روی کار آمدن مهدی تاج و کمتر از چند ماه به جام جهانی، اسکوچیچ خیلی دیر از کار کنار رفت و جای خود را بار دیگر به کارلوس کیروش داد.

سردرگمی در فدراسیون

فدراسیون فوتبال بعد از اخراج عزیزی خادم، توسط یک گروه بی نظم، محتاط و غیرمنسجم اداره می شد که قدرت تصمیم گیری نداشت و نمی توانست خودش و تیم ملی را از سردرگمی خارج کند. این اتفاق باعث شد از یک طرف دولت در کار تیم ملی دخالت کند و از طرف دیگر، بازیکنان علیه مربی دست به اقدام بزنند. سرانجام هم این تیم فدراسیون در رقابت با مهدی تاج شکست سختی خوردند و همه چیز را از دست دادند. مهدی تاج هم کمتر از چند ماه به آغاز جام جهانی به قدرت بازگشت و نتوانست شرایط را به خوبی تغییر دهد. بخشی از فدراسیون او هنوز تابع گروه پیشین بود و بخشی نیز با او هماهنگی داشت. این اتفاق باعث سردرگمی در فدراسیون فوتبال شد.

سردرگمی در تاکتیک

کادر فنی جدید خیلی دیر به تیم ملی اضافه شد. کارلوس کیروش نتوانست دستیار ایرانی مناسبی پیدا کند. سبک او دفاعی بود و تفاوت زیادی با سبک اسکوچیچ داشت. از طرف دیگر، تیم ملی سال ۲۰۲۲ پتانسیل زیادی برای هجومی بازی کردن داشت. در نهایت، کیروش نتوانست از سردرگمی و تردید خارج شود. او نتوانست بین فلسفه خود یعنی بازی تدافعی و پتانسیل ایران یعنی بازی هجومی یکی را انتخاب کرده یا این دو رویکرد را با هم تطابق دهد. در نتیجه، ایران نشان داد در هیچ یک از بازی های دور گروهی برنامه خاصی ندارد. در بازی انگلیس و آمریکا رویکرد دفاعی و در بازی با ولز رویکرد هجومی بر تیم حاکم بود.

سردرگمی در موضع گیری سیاسی

از ماه شهریور، فشارهای سیاسی نیز به تیم ملی وارد شد. گروهی از طرفداران از بازیکنان می خواستند که به مسائل سیاسی واکنش نشان دهند. دو دستگی در بین بازیکنان زیاد بود. گروهی می خواستند به حوادث روز ایران واکنش نشان دهند و گروهی می خواستند غیرسیاسی بوده و وارد مسائل غیرفوتبالی نشوند. با آغاز جام جهانی، این دوگانگی با شدت بیشتری خود را نشان داد. بازیکنان در رابطه با مسائل داخل ایران سردرگم بودند. آنها در بازی اول در مقابل انگلستان، سرود ملی را نخواندند اما در بازی دوم و سوم شروع به خواندن آن کردند. این سردرگمی فشارها را بیشتر کرد و باعث به هم خوردن تمرکز بازیکنان شد.

سردرگمی در طرفداری

چه خوشمان بیاید چه نیاید، باید قبول کنیم که گروهی از مردم از باخت تیم ملی ایران خوشحال شدند. این واقعیتی تلخ است که امسال شاهدش بودیم. بعد از هر سه بازی ایران گروهی به خیابان رفته و خوشحالی کردند. بسیاری نمی دانستند که باید از تیم ملی فوتبال حمایت کنند یا نه. این سردرگمی باعث واکنش های متفاوت از جانب بازیکنان فوتبال، پیشکسوتان، خبرنگاران ورزشی، مدیران فوتبالی و فعالان فضای مجازی شد و در نهایت، تیم ملی را نیز دچار نوعی سردرگمی و بلاتکلیفی کرد.

مجموعۀ این بلاتکلیفی ها و سردرگمی ها باعث نتیجه نگرفتن تیم ملی و عدم صعودش از گروه نسبتا آسان B شد. حالا باید چهار سال دیگر تلاش کرده و همه این بلاتکلیفی ها را حل کنیم تا بتوانیم بار دیگر شانس خود را برای صعود به مرحله حذفی جام جهانی امتحان کنیم.