به گزارش خبروز، فیض شریفی نویسنده و نمایش نامه نویس در یادداشتی آورده است:
یادم هست ، باید شاپور عزیز در روزنامه ی اعتماد نگاشته باشند که :” این مولوی خشونت طلب پیشکش به عثمانی ، آدمی که می گوید این بچه ، سرانجام زندیق می شود بکشیدش، پیش از آن که جهان را به گند بکشد…”
ماحصل آن مقاله همین بود .
ما نوشتیم در پاسخ که :” شاپور جان ! چرا از مال خلیفه می بخشی ؟ مولوی بد و خوب ، مال ماست بیخ ریش ماست ، او هرچه داشته در طبق اخلاص گذاشته و با زبان فارسی بیان کرده ، شاید این حکایت تمثیل باشد که عاقبت گرگ زاده گرگ شود …راستی طبق کدام قانون مدنی و غیر مدنی می توان آن کودک را کشت ؟ ، مولوی چیزی گفته مثل سعدی ، چیزهای دیگری هم گفته ، او مراد بوده ، نباید چنین فتوایی صادر می کرده ، ممکن است مریدان اش آن کودک را هلاک کنند ، او یک عارف جبرگراست، ضد استدلالی است ، زن ها روی سرش گل می ریزند اما نمی دانند یا می دانند مولوی در فیه مافیه گفته :” زن برای قضای شهوت و فرزند آوری است …”
شاپور جان ! ممکن است مولوی همه ی نواقص را داشته چون در قرن چهارده میلادی زندگی می کرده ، در این قرن اروپا هم به تقریب از کفار رس می کشیده .
ما نباید بزرگان مان را به دیگران تقدیم کنیم .آنها هم البته این کار را نمی کنند .
شاپور ، سرش را خاراند، اشک از گوشه ی چشمانش روی ریش انبوه اش افتاد .
شاپور رقیق القلب بود ، او می خواست در یک مدت کوتاه با قلم خشونت را بردارد ، حذف کند .نتوانست ، زیر سرپنجه خشونت و خشم داریم زندگی می کنیم .عمر بسیار بباید پدر پیر فلک را تا دگر مادر گیتی کسانی چون این جماعت را بزاید .
عمر بسیار هم باید تلف شود تا کسی چون شاپور در سرزمین آدم لتی ها سر بر دارد .
فیض شریفی
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
بدون نظر! اولین نفر باشید