شعر دروصف شهرستان هندیجــــــــان
گل عاریت گرفت از نسیم هوای هندیجان
یا مرحبا به مردم خون گرم با وفای هندیجان
دُر است آب زهره به صافی چه آینه است
پیداست حسن صورت و لطف ثنای هندیجان
چم مستطاب پر ز گل شبدر قصیل و گیاه
لاله رقص کنان با نسیم و صبای هندیجان
آب و خاکش عزیز و مقدس است شا مشهد
چون روح قدس می دهد خود شفای هندیجان
جور جفای روزگار بیادش همی رود
هر کس که خواند و دید مهر و وفای هندیجان
کنار رودخانه بنشین قلاب را شل کن
میگو گر نداری بزن تهم زوریای هندیجان
بروی پل تماشاست شهر و رودخانه
بوی بهشت آید از هوای و فضای هندیجان
گرم ظلم آباد، روی در باغ یقین
بر مشامت رسد بوی گل باقلای هندیجان
مردمش مهربان و با وفای و کریم
در باز نموده بر غریب مهمان سرای هندیجان
در پارک شهر بینی بهشت جاودانی را
بلبل نهاده لب بر لب گل بخواند نوای هندیجان
در نو بهار سبزه و گل چون خلد بنگری
آب روان سیل می دهد خود صفای هندیجان
نهر جمال رو تماشای لنج و قایق کن
بار بار صبور و میگو و بیای هندیجان
مردمش همه شاداب و سر بلند و غیور
به شاهی جهان نکند التفات گدای هندیجان
تو را چه شد که گم شد ز چشم دولت ماه
که شهری قدیمی است جمالی بنای هندیجان
مجیـــــــــــــد جمــــــــالے
وصف دیگـــر شهرستـــــــــان هندیجـــــــــــان
بهار هندیجان
گل آمد بلبل آمد شادمانی
فروغ این جهان آسمانی
زمین شد شاد و خرم زین بهاران
جان پر گل شده و سرسبز دانی
همه باغ و چمن گردیده پر گل
ز هندیجان گذرکن تا بدانی
بیک سو بنگرید رودخانه اش را
که این زهراست یا جیحون ندانی
بخور موی برو بنگر تماشاست
که سرسبز است آنجا رایگانی
جمالی چادُری رو،زن، بصحرا
که می گردد به زودی عمر فانی
مجیــــــد جمـــــــــالے
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
بدون نظر! اولین نفر باشید