بیش از هر چیز فیلم کوتاه “مورس” ساخته ی ارزشمند روناک جعفری از منظر ساختاری (از نمونه های خارجی آن که بگذریم) مرا به یاد فیلم سینمایی “اژدها وارد میشود” از مانی حقیقی می اندازد و طبیعتا این یادآوری نشان از فرم روایی یعنی استفاده از مصاحبه ی مستندگونه در دل فیلم داستانی، ژانر معمایی سیاس و اتمسفر همگن در هر دو اثر است.
روناک جعفری سعی کرده با ساختاری لینچ مآبانه دست به پیچیدگی روایت بزند و در مدت زمانی نسبت زیاد برای فیلم کوتاه یعنی ۲۵ دقیقه و با تعدد شخصیت و قهرمان که نشان از دور خیز وی برای فیلم سازی در سینمای بلند است، قواعد ژانر معمایی و سیاسی را رعایت کند و با رمزگشایی قدم به قدم مخاطب را با خودش همراه کند و در پایان با غافلگیری مخاطبانش را به هیجان درآورد، فیلمی که ایدهٔ اولیه اش با کاشت این سوال در ذهن مخاطب همراه است: “اگر میتونستی یک سوال از مُرده ای بپرسی، اون سوال چی بود؟”
ما در نهایت نمیفهمیم این فیلم درباره ی خسروگلسرخی است یا خیر؟ اگر درباره ی گلسرخی نیست، پس مصاحبه ی مستندگونه یا به گفته ی خود مولف به طریقِ ماکیومنتری از شریک سابقِ زندگی اش عاطفه گرگین و تقطیع صدا و تصویرش در طول این فیلم برای چیست؟ شاید روناک جعفری متوجه این نبوده که این دو پهلو زدگی بشدّت به فیلم آسیب وارد کرده است.