به گزارش دیدگاه نیوز، رحمت‌الله صمدی از هنرمندان پرتلاش و خودساخته‌ای‌ست که از دل مردم برخاسته و با عشق به هنر و فرهنگ، مسیری پرفراز و نشیب را طی کرده تا امروز به عنوان یکی از چهره‌های شناخته‌شده و تأثیرگذار در حوزه تئاتر، سینما ،آموزش هنری و حتی شعر شناخته شود.
از همان دوران کودکی، جرقه‌های خلاقیت در وجودش شعله‌ور بود؛ نقاشی و داستان‌نویسی نخستین ابزارهای بیان او بودند، و انشاهایی که با نمرات درخشان مورد تحسین معلمان قرار می‌گرفت، نوید آینده‌ای درخشان را می‌داد.
پدرِ فرهیخته‌اش با بردنش به سینما، تخم عشق به تصویر را در جانش کاشت. علاقه‌ای که خیلی زود به اشتیاقی عملی بدل شد. او در مدرسه نقش‌آفرینی می‌کرد و به تقلید از هنرمندان بزرگ سینما، روح صحنه را در خود می‌دمید.
فعالیت‌های جدی‌اش با حضور در نمایش‌های مدرسه‌ای آغاز شد و سپس در دبیرستان و اداره فرهنگ و هنر به بلوغ رسید. او با شرکت در کلاس‌های عکاسی، چاپ عکس‌های سیاه و سفید، و سپس ورود به انجمن سینمای جوان، با هنر تصویر بیش از پیش انس گرفت.
در این مسیر، دوره‌های تخصصی فیلم‌سازی، فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی را به‌طور رایگان و با تکیه بر عشق و تلاش پشت سر گذاشت. نخستین فیلمش با نام “پیر صحرا” با حمایت انجمن و به شکل کاملاً مستقل ساخته شد. فیلمی که نقطه آغازی برای ده‌ها اثر دیگر بود.
پس از انقلاب، فعالیت‌های او گسترش یافت؛ از نگارش بیش از چهل فیلمنامه تا ساخت چندین فیلم و همکاری با بزرگان تئاتر ایران. فیلمنامه‌هایی از او به سرقت رفت، برخی به فروش رسید و تعدادی هم روی پرده رفت. اما هیچ‌گاه انگیزه‌اش خاموش نشد.
او در کنار استادانی چون زنده‌یاد احمد علامه دهر، محی‌الدین لایق، رحیم هودی، نادر شهسواری، حبیب بختیاری، مجید افشاریان و مجید شناور آموزش دید و تجربه‌اندوزی کرد و خیلی زود خود به یکی از ارکان تئاتر سنتی و نمایش‌های آیینی چون روحوضی و سیاه‌بازی بدل شد.
نویسندگی، کارگردانی و بازیگری در نمایش‌های سنتی را با تسلطی چشمگیر پی گرفت و چندین نمایشنامه‌ی سیاه‌بازی را خود نوشته، کارگردانی و اجرا کرد.
امروز نیز با تشکیل گروه‌های هنری فعال در زمینه‌های تئاتر، فیلم و آموزش، در کنار دوستان هنرمندش در مسیر اشاعه فرهنگ و هنر تلاش می‌کند.
رحمت‌الله صمدی بدون هیچ چشم‌داشت مالی، تنها دغدغه‌اش را انتقال تجربه به نسل جوان و همراهی با دانشجویان و هنرجویان می‌داند. او معتقد است که آینده‌ی این سرزمین در دستان جوانانی‌ست که باید مسلح به فرهنگ، هنر و تفکر باشند.
مسیر پر افتخار این هنرمند مردمی، یادآور آن است که عشق، پشتکار، مردمی‌بودن و تعهد، همچنان ستون‌های استواری برای ساختن آینده‌ای روشن در فرهنگ و هنر این سرزمین‌اند.
در پایان نمونه ای از اشعار این هنرمند ضمیمه میگردد:
گر دوشنبه است بگو یار به میخانه بیا
با دوست نشین محرم و مستانه بیا
چون پیک زدی یاد بکن دلبر خویش
همراه بشو با عشق و خرامانه بیا