صدای به هم زدن جامهای شراب به گوش میرسد و ماهی مرکب پخت شده و دندهای عالی از آشپزخانه بیرون میآیند و به دنبال آن موس شکلاتی برای دسر روی میز مشتریان سرو میشود. اینجا رستوران “آگوئیلا پابلون” در بوینس آیرس است. در بوینس آیرس پایتخت آرژانتین، آشپزی در سطح جهانی در حال رونق است.
اگر آرژانتین در میانه یک بحران مالی فوق العاده قرار نداشت این موضوع لزوما تبدیل به خبر نمیشد و چندان مورد توجه قرار نمیگرفت. اما نرخ تورم در آن کشور اکنون بیش از ۱۱۴ درصد و چهارمین نرخ تورم بالا در سطح جهانی است و ارزش پزو واحد پول ملی سقوط کرده و در بازه زمانی سه هفتهای در ماه آوریل حدود ۲۵ درصد کاهش یافت.
با این وجود، سقوط پزو به رشد صنعت رستوران داری در آرژانتین کمک کرده است. آرژانتینیها مشتاق هستند تا هرچه سریعتر از شر پول شان خلاص شوند و این بدان معناست که طبقات متوسط و رو به بالا اغلب برای غذا خوردن بیرون میروند و باعث رونق رستورانها شده اند.
“خورخه فِراری” رستوران داری قدیمی که به تازگی یک رستوران تاریخی آلمانی را که در طول پاندمی کووید تعطیل شده بود، بازگشایی کرده میگوید: “بحرانها فرصت هستند. کسانی هستند که ارزهای دیجیتال خریداری میکنند. افرادی هستند که به سمت انواع دیگر بازارهای سرمایه میروند. این کاری است که من میدانم چگونه انجام دهم”.
در چنین شرایطی اگر نگاهی به خیابانهای بوینس آیرس بیاندازید گمان میکنید تمام آرژانتینیها در حال خوشگذرانی هستند. با این وجود، در بسیاری از نقاط آن کشور گرسنگی در حال تشدید است.
در محافل ثروتمندتر عجله برای بیرون رفتن نشانه یک طبقه متوسط رو به افول است که دیگر قادر به خریدهای بزرگتر یا سفر نیست و زندگی در لحظه کنونی را انتخاب میکند، زیرا مردم نمیدانند فردا چه خواهد شد و آیا پول شان ارزشی خواهد داشت یا خیر. فراری میگوید: “مصرف برای رضایت است نوعی کسب شادی در لحظه”.
شهر بوینس آیرس که در تلاش برای تبلیغ آشپزی و رستوران داری خود بوده از سال ۲۰۱۵ میلادی به این سو هر ماهه، غذاهای فروخته شده در رستورانها را مورد ارزیابی قرار میدهد. تازهترین آمار نشان میدهد که حضور در رستوران در ماه آوریل بالاترین سطح از زمان آغاز ارزیابی بوده و ۲۰ درصد بیش از بیشترین زمان در سال ۲۰۱۹ میلادی پیش از آغاز پاندمی کووید بوده است.
رونق غذا در بوینس آیرس محدود به رستورانها نمیشود و در مناطق مسکونی نیز اینفلوئنسرهای غذا فعال شده اند. نمایش غذا خوردن توسط آنان در رسانههای اجتماعی، نشان دادن طرز تهیه نوشیدنیهای کوکتل و نمایش غذای تلفیقی از سبکهای مختلف آشپزی جهانی در آرژانتین رونق پیدا کرده اند.
در حالی که کاهش ارزش پول ملی آرژانتین گردشگران خارجی را به بوینس آیرس کشانده این مردم محلی هستند که به رستورانها میروند.
رونق رستورانها در بوینس آیرس پدیدهای است که طبقات مختلف را فرا میگیرد، زیرا مردم به دنبال خرج کردن پزوی آرژانتین پیش از کاهش ارزش بیشتر آن هستند.
به طور خاص برای اعضای طبقه متوسط آرژانتین هزینههایی مانند سفر رفتن در تعطیلات یا گردش با خودرو تا حد زیادی افزایش یافته بنابراین آنان در طرق دیگری از خوشگذرانی از جمله رستوران رفتن زیاده روی میکنند. حتی کارکنان با درآمد پایینتر نیز طی دادههای جمع آوری شده توسط Ecolatina علیرغم آن که شاهد کاهش ۳۵ درصدی درآمدشان از سال ۲۰۱۷ میلادی بوده اند بیش از گذشته به رستوران میروند.
این وضعیت محصول انحرافاتی است که اقتصاد آرژانتین از آن رنج میبرد. در واقع، آرژانتینیها پزوی اضافی را دارند که به دلیل افزایش نرخ تورم ارزش اش را از دست میدهد و باید کاری با آن انجام داد، زیرا هیچ کاری انجام ندادن با آن، خود بدترین تصمیم خواهد بود.
“لوپه گارسیا” صاحب پنج رستوران در باغ خود که توسط کشاورزان دانشگاه بوئنوس آیرس اداره میشود میگوید: “نمی دانم شهرهای زیادی وجود دارند که مردم در آنجا به اندازه بوینس آیرس بیرون بروند یا خیر”.
او تازهترین رستوران خود به نام “اورنو” یک پیتزا فروشی به سبک ناپلی و دیترویتی را در محله شیک پالرمو افتتاح کرد. با این وجود، اگرچه بحران تورم مشتریان بیشتری را به رستورانهای آرژانتین کشانده باعث ایجاد پیچیدگیهای دیگری شده است. گارسیا میگوید برای صرفه جویی در هزینههای منوهای چاپی تمام رستوران هایش را با کدهای کیو آر و قابل اسکن تغییر داده است. او میگوید: “عرضه کننده همیشگی گوشت مورد نیاز برای مان گوشت گاو میآورد و میگوید ۲۰ درصد گرانتر شده است. در نتیجه، باید بتوانیم قیمت منو را سریعا تغییر دهیم”.
در خیابانی در نزدیکی محله چینیهای بوینس آیرس “ویکتوریا پالروس” شهروندی آرژانتینی منتظر نودل سفارش داده شده اش بود. او که ۲۹ ساله و کارمند بخش دولتی است میگوید: “من فکر میکنم نسل پیش از ما بیشتر به پس انداز فکر میکند، اما ما این گونه نیستیم”.
او میگوید:”بسیاری از آرژانتینیها برای پس انداز دلار میخرند، اما خرید ۱۰۰ دلار تقریبا معادل نیمی از حقوق ماهانه یک جوان آرژانتینی است. در این شرایط ترجیح میدهید چنین برنامههایی داشته باشید و در طول هفته خوب زندگی کنید به جای اینکه هر ماه واقعا در مضیقه و ناراحتی باشید”.
پالروس میگوید دوست دارد بتواند به اندازهای پول پس انداز کند که یک آپارتمان خریداری کند، اما دستیابی به چنین آرزویی برایش غیر ممکن است.
“ماریانو ویلچس” و “ناتالیا ولا” یک زوج متاهل که در نمایشگاه غذای فرانسوی حضور داشتند در مورد لذت بردن از زندگی علیرغم وجود مشکلات اقتصادی نظری مشابه با نظر پالروس را دارند.
“ولا” ۳۹ ساله یک دستیار امور اداری است. او میگوید به همراه شوهرش دیگر توان مالی برای سفر کردن را ندارند، اما هنوز میتوانند تقریبا سه بار در ماه به رستوران بروند. “ویلچس” ۴۳ ساله یک مشاور املاک و مستغلات میگوید: “این نوع تفریح یک نیاز اساسی را برآورده میسازد. تو مجبوری بخوری مجبور نیستی یک کت را بخری”.
در نتیجه، مکانهایی مانند “میرامار” در محله طبقه کارگرنشین سن کریستوبال برای ناهار و شام مملو از جمعیت باقی مانده است. این غذاخوری نمادین با سالامی آویزان در ورودی آن و تصاویری از غزل سرایان تانگو که روی دیوار قاب شده از زمانی که درهایش در سال ۱۹۵۰ میلادی باز شد اکنون که آرژانتین وارد یکی از بدترین دورههای اقتصادی خود میشود بیش از هر زمان دیگری شلوغ است. “خوان ماتزا” مدیر میرامار میگوید: “نمی دانم این یک تناقض است یا خیر. بحران اینجاست. بنابراین، با پول کمی که دارم میخواهم لذت ببرم”.
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
بدون نظر! اولین نفر باشید