قبل از هر چیزی، یک بیوگرافی کوتاه و مجمل از خودتان ارایه دهید:
زیاد دلخوش نیستم از بیوگرافیام بگویم، چرا که چیز خاصی در زندگی ندارم. همین قدر میتوانم بگویم که بنا به شهادت سجلام، در اول خردادماه ۱۳۴۷ در محله حامبال قبری خیابان دوهچی تبریز در یک خانواده سنتی دیده به هستی گشودهام و از سال ۵۳ روانه مکتب گشتهام. از سال ۶۳ با صفحه لبخندستان مجله جوانان امروز شروع به نوشتن کرده و هنوز هم قلم دستم است! سردبیر فصلنانه «غروب» در تبریز هستم و بعبارتی هنوز هم از خواندن و نوشتن دست نکشیده ام.
استاد از پژوهشها و کتابهایی که انجام داده و نوشتهاید، برایمان بگویید؟
کتابها و تحقیقاتی در حوزه زبان وادبیات آذربایجانی و نیز تاریخ معاصر انجام دادهام که از مهمترین آنها تاریخچه زبان و ادبیات ترکی آذربایجانی تا عصر صفوی، نامههای ستارخان، مجموعه آثار میرزاجعفر خامنهای، سعید سلماسی، میرزا تقیخان رفعت، شمس کسمایی (این چهار جلد بر ای نخستین بار در یک پکیج منتشر شدهاند) و… هستند. البته در کنار این کتابها، دیوان امینی سرابی تبریزی، دیوان خازن تبریزی، نامههایی از باقرخان سالار ملی و… نیز در کارنامه خود دارم.
در رابطه با یکی از کتابهایتان، توضیح مختصری به خوانندگان ارایه دهید.
نویسنده، غالب آثار خود را دوست دارد. اما من کتاب “تاریخچه زبان و ادبیات ترکی آذربایجانی” را خیلی میپسندم. استقبال خوب، میتواند نشانگر ارزش و اعتبار کتاب باشد، در این آشفته بازار مطالعه، چاپ سوم کتاب مذکور آماده شده است. در این کتاب، تاریخچه تقریباً ۹۰۰ ساله ادبیات آذربایجانی در این سوی مرز مورد کنکاش قرار گرفته است. در این کتاب بیشتر به منابع دست اول رجوع کردهام تا اعتبار کتاب در مجامع علمی تنزل نکند و از اینرو موردتوجه واقع گردیده است.
در حال حاضر کتابی در دست تالیف و یا چاپ دارید؟
آثار منتشر نشده من به مراتب بیشتر از آثار چاپ شدهام میباشد. چندین کتاب آماده به چاپ و یا نیمه تمام دارم.
از جایگاه تاریخ و ادبیات تبریز بگویید.
اگر بگویم خوب، اشتباه گفته ام. اگر بگویم بد، خطا کرده ام! اما میتواند نمره قبولی بگیرد!
آیا تاریخ و ادبیات تبریز، میتواند زمینهساز اصالت قومیتهایی که دستخوش حوادث تحمیلی فراوان قرار گرفتهاند، قرار گیرد؟
امروزه مردم به اصالت خود اهمیت میدهند. مثلاً کسی که در خانهاش بنا بدلایلی با زبانی به غیر از زبان مادری خود تکلم میکند، اگر توهینی به زبان مادریاش بکنی، حتماً کتکی از دستش خواهی خورد! مردم آذربایجان به زبان و فرهنگ خود حساسیت داشته و آن را از ته دل دوست میدارند. پس شایسته نیست با احساسات آنها بازی شود! بایستی بستری فراهم شود تا ملت به زبان و فرهنگ خود بخوانند و بنویسند. آنوقت است که با دیگر اقوام خیلی اندک میهمان در اینجا نیز کماکان با حس خوبی زندگی خواهند کرد. در تاریخ دیدهایم که ملت آذربایجان، خصوصاً تبریز چه از جان گذشتگیهایی از خود نشان دادهاند.
آیا مراکز فرهنگی و دولتی در تبریز در زمینه پژوهش تاریخ وادبیات فعالیتهایی دارند یا از افراد علاقمند به پژوهش و نوشتن تاریخ و فرهنگ تبریز، حمایت میکنند؟
من متاسفانه با مراکز دولتی ارتباط ندارم و تا امروز تلاش کردهام مستقل کار کنم. اما سراغ ندارم مراکز دولتی در مورد تاریخ و ادبیات تبریز چیز دهانسوزی ارائه کنند. در مورد بند دوم سوالتان نیز باید بگویم؛ شاید افرادی دولتی باشند و حتما نیز هستند که به اصطلاح ساپورت میشوند!
پیامتان به جوانانی که علاقمند به تحقیق، پژوهش و جمعآوری فولکلور، تاریخ و ادبیات هستند، چیست؟
پیشنهاد دوستانه و برادرانه دارم که تا سن ۵۰ سالگی صد کتاب بخوانند و یک کتاب بنویسند، در چاپ آثارشان عجله نکنند. با بزرگترها مشورت کنند. حرمت آنها را نگه دارند و از تنبلی پرهیز کنند.
ضمن آرزوی توفیق برای جنابعالی در انجام کارهای پژوهشی و نویسندگی از اینکه با حوصله به سوالات، پاسخ دادید سپاسگزارم.
من هم از فرصتی که برایم فراهم آوردید، تشکر کرده و خسته نباشید میگویم.
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
خیلی زیبا و متین سوالات را جواب داده اند و امیدوارم استاد همراز بیش از این برای تاریخ و هویت آذربایجان مثمر ثمر باشند….